علت درد در پایین کمر-روش درمان کمر درد

شما تنها کسی نیستید که کمر درد دارید. حدود 80 درصد از افراد بزرگ‌سال در اوقاتی از طول عمر خود، درد پایین کمر را تجربه کرده‌اند. شایع‌ترین دلیل ناتوانی در انجام شغل و در نتیجه مرخصی گرفتن و از دست دادن روزهای کاری، به علت درد در پایین کمر است. پژوهش بزرگی که اخیراً انجام شده است نشان می‌دهد که بیش از یک چهارم افراد بزرگ‌سال در طول سه ماه گذشتهدرد قسمت پایین کمر را تجربه کرده‌اند.

در دنیای امروز که پشت میز نشینی بسیار افزایش یافته است، درد پایین کمر نیز بسیار شایع شده است. بی‌توجهی به درد پایین کمر منجر به وجود آمدن مشکلات بسیار خطرناک در مهره‌های کمری و همچنین دنبالچه می‌شود. حال آن که با مراجعه به موقع و زود هنگام به متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی می‌توانید به راحتی با روش‌های بدون جراحی و ورزش درمانی درد را درمان کرد.

دستیاران دکتر سپهریان، متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی، در کلینیک پیشگام آماده پاسخگویی به سؤالات شما و ارائه مشاوره هستند. جهت طرح سؤال و گرفتن نوبت می‌توانید با مشاورین ما در تلگرام صحبت کنید و یا با شماره66576991-021 تماس حاصل فرمایید.

کمر از چه ساختارهایی تشکیل شده است؟

بخش پایینی کمر، جایی که بیشترین میزان درد را دارد، شامل پنج مهره (با نام‌های L1 تا L5) است که بخش زیادی از وزن بالاتنه را تحمل می‌کنند. فضای بین مهره‌ها توسط بالشتک‌هایی گرد و لاستیک مانند که به آنها دیسک‌های بین مهره‌ای می‌گویند، محافظت می‌شود. این دیسک‌های بین مهره‌ای در سراسر ستون فقرات مانند ضربه‌گیر عمل می‌کنند و هنگام حرکت بدن، از ساییده شدن استخوان‌ها بر روی یکدیگر جلوگیری می‌کنند. طناب‌هایی بافتی که رباط نام دارند مهره‌ها را در جای خود نگه می‌دارند و تاندون‌ها عضلات را به ستون فقرات متصل می‌کنند. سی و یک جفت عصب از نخاع ریشه دوانده‌اند که حرکات بدن را کنترل می‌کنند و سیگنال‌های عصبی را از بدن به مغز می‌رسانند.

علت‌ها و دلایل درد پایین کمر

اکثریت قریب به اتفاق درد پایین کمر ناشی از علل مکانیکی است. در بسیاری از موارد درد پایین کمر با اسپوندیلوز (آرتروز ستون فقرات) در ارتباط است؛ اسپوندیلوز اصطلاحی است که به انحطاط کلی ستون فقرات اشاره دارد. انحطاط ستون فقرات به معنی سائیدگی و استهلاک است که در مفاصل، دیسک‎‌ها و استخوان‌های ستون فقرات افراد مسن رخ می‌دهد. برخی از نمونه‌های علل مکانیکی درد در پایین کمر عبارتند از:

• رگ به رگ شدن و ضربه دیدن:علت حادترین موارد کمر درد، رگ به رگ شدن و ضربه دیدن آن است. رگ به رگ شدن به دلیل کشیده شدن بیش از حد یا پاره شدن رباط‌ها رخ می‌دهد. ضربه دیدن نیز باعث پارگی تاندون‌ها یا عضلات می‌شود.
• فتق یا گسستگی دیسک‌ها(دیسک کمر): این عارضه زمانی رخ می‌دهد که دیسک‌های بین مهره‌ای تحت فشار قرار می‌گیرند و در نتیجه بیرون می‌زنند و یا گسیخته می‌شوند؛ این فتق یا گسستگی باعث درد پایین کمر می‌شود.
• سیاتیک: سیاتیک نوعی رادیکولوپاتی است که به دلیل تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک رخ می‌دهد. سیاتیک عصب بزرگی است که از باسن شروع می‌شود و تا پایین ساق پا کشیده شده است. این فشار باعث دردی مانند وارد آمدن یک شوک و یا سوزش قسمت پایین کمر می‌شود که با درد باسن و ساق پا نیز همراه است و گاهی اوقات پا را نیز درگیر می‌کند.
• اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره‌ها: وضعیتی است که در آن یکی از مهره‌های پایین ستون فقرات از جای خود می‌لغزد و به عصب‌هایی که در خارج از ستون فقرات قرار دارند فشار وارد می‌کند.
• وارد آمدن یک ضربه:‌ضربه می‌تواند ناشی از ورزش کردن، تصادف با اتومبیل و یا افتادن روی زمین باشد؛ ضربه به تاندون‌ها، رباط‌ها و یا عضلات آسیب وارد می‌کند و منجر به درد پایین کمر می‌شود.
• تنگی کانال نخاعی: عارضه‌ای است که در آن ستون فقرات باریک است؛ این باریک بودن به نخاع و عصب‌ها فشار وارد می‌کند که می‌تواند در هنگام راه رفتن باعث درد یا بی‌حسی کمر، و در درازمدت منجر به ضعف ساق پا و اختلال حس شود.
• اختلالات اسکلتی:ازجمله این اختلالات عبارتند از: اسکولیوز (یک نوع کجی ستون فقرات است که معمولاً تا زمان میان‌سالی باعث کمر درد نمی‌شود)؛ گودی کمر (یک قوس غیرطبیعی برجسته در پشت کمر)؛ و سایر ناهنجاری‌های مادرزادی ستون فقرات.

دیگر علل اساسی که افراد را مستعد درد پایین کمر می‌کند عبارتند از:

• بیماری‌های التهابی مفاصل:بیماری‌هایی مانند آرتریت شامل آرتروز، آرتریت روماتوئید و همچنین اسپوندیلیت (التهاب مهره‌های ستون فقرات) نیز می‌توانند علت درد پایین کمر باشند. به اسپوندیلیت، اسپوندیلوآرتریت یا آرتروز ستون فقرات(اسپوندیلوآرتروپاتی) نیز گفته می‌شود.
• پوکی استخوان: پوکی استخوان یک بیماری متابولیک استخوان است که با یک کاهش پیش‌رونده در تراکم و قدرت استخوان شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به شکستگی‌های دردناک مهره‌های ستون فقرات شود.
• اندومتریوز:بیماری است که باعث ایجاد بافت رحمی در خارج از محیط رحم می‌شود.
• فیبرومیالژیا: یک سندروم درد مزمن است که شامل درد گسترده عضلات و خستگی است.

درمان

روش درمان کمر درد در کلینیک طب فیزیکی و درد پیشگام، معمولاً به اینکه آیا درد حاد است یا مزمن بستگی دارد. در بیش از 90 درصد موارد، مشکلات کمر درد و درد پایین کمر بیماران ما با روش‌های بدون جراحی و نوین درمان می‌شوند. به طور کلی عمل جراحی در دو صورت توصیه می‌شود: زمانی که شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آسیب وارده به عصب روزبه‌روز بدتر می‌شود؛ و زمانی که تست‌های تشخیصی تغییراتی را در ساختار مفصل نشان می‌دهد که تنها با عمل‌های جراحی قابل اصلاح هستند . ولی 90 درصد بیماران در کلنیک پیشگام بدون جراحی و با تکنیک های بی ضرر درمان می شوند.

استفاده از پَک‌های سرد یا گرم:این پَک‌ها به تسکین درد و کاهش التهاب افرادی که دچار درد حاد یا مزمن هستند کمک می‌کنند و برای برخی افراد امکان تحرک بیشتر را فراهم می‌کنند.

فعالیت:استراحت در رختخواب باید محدود شود. افراد باید در اسرع وقت تمرینات کششی را شروع کنند و فعالیت‌های روزانه زندگی خود را از سر بگیرند. استراحت مطلق و خودداری از حرکت کردن باعث بدتر شدن درد می‌شود. شواهد قوی نشان می‌دهد اشخاصی که بعد از شروع درد پایین کمر در بستر نخوابیده و به فعالیت‌های خود ادامه دادند نسبت به کسانی که به مدت یک هفته در بستر استراحت کرده‌اند، زودتر خوب شده‌اند و انعطاف‌پذیری خود را بازیافتند. سایر مطالعات نشان می‌دهد که استراحت در بستر به تنهایی ممکن است درد کمر را بدتر کند و منجر به عوارض ثانویه‌ای مانند افسردگی، افزایش گرفتگی عضلات و لخته شدن خون در پاها شود.

فیزیوتراپی و ورزش گردن:یک برنامه ورزشی مناسب برای تقویت عضلات اصلی که کمر را محافظت می‌کنند، تحرک و انعطاف‌پذیری بیمار را بهبود می‌بخشد. اغلب همراه با این تمرینات، طرز صحیح نشستن و ایستادن نیز آموزش داده می‌شود.

داروها:طیف گسترده‌ای از داروها وجود دارند که برای درد حاد و مزمن کمر مورد استفاده قرار می‎گیرند. برخی از آنها بدون نسخه قابل تهیه هستند و برخی دیگر به نسخه پزشک نیاز دارند.

درمان دستیو حرکت دادن ستون فقرات:این روش درمانی رویکردی است که در آن پزشکان متخصص آموزش‌دیده (پزشکان کایروپراکتیک) با استفاده از دست‌های خود بخش ستون فقرات بیمار و بافت‌های اطراف آن را حرکت می‌دهند، تنظیم می‌کنند، ماساژ می‌دهند و یا جابجا می‌کنند. درمان دستی شامل حرکات سریعی است که فرد هیچ‌گونه کنترلی بر آنها ندارد؛ در حالی که حرکت دادن ستون فقرات شامل حرکات کندتری است که بیشتر جنبه تنظیم و تعدیل کننده دارند. تحقیقات نشان داده است که تکنیک‌های درمان دستی مزایایی از سطح کم تا متوسط را برای بیماران مبتلا به درد پایین کمر فراهم می‌کند.

حرکات کششی:این حرکات شامل استفاده از وزنه و قرقره است که نیروی ثابت یا متناوبی به صورت تدریجی به ساختمان اسکلتی فرد وارد می‌کند و آن را تحت کشش قرار می‌دهد. برخی افراد در هنگام انجام حرکات کششی دردشان تسکین می‌یابد؛ اما این تسکین درد معمولاً موقتی و زودگذر است. هنگامی که کشش وارد شده به بدن آزاد شود، کمر درد باز می‌گردد. هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد حرکات کششی، مزایای طولانی مدتی برای افراد مبتلا به درد پایین کمر فراهم می‌کند.

طب سوزنی:طب سوزنی به طور متوسط برای درد مزمن پایین کمر مؤثر است. این روش شامل وارد کردن سوزن‌های نازکی به نقاط مشخصی از بدن است. برخی پزشکان معتقدند که این فرایند به آزاد کردن انسدادهای زیست نیرویی بدن که «چی» (Qi) نام دارند کمک می‌کند. برخی دیگر که به مفهوم «چی» اعتقادی ندارند، معتقدند که زمانی که سوزن‌ها وارد بدن می‌شوند به طور طبیعی بدن را تحریک می‌کنند که مواد شیمیایی ضد درد مانند اندورفین، سروتونین و استیل کولین آزاد کند؛ تحریک کردن به واسطه چرخاندن سوزن‌ها و یا انتقال یک جریان الکتریکی با ولتاژ کم از طریق آنها صورت می‌گیرد. شواهد مزایای طب سوزنی برای درد پایین کمر هنوز متناقض است و مطالعات بالینی در مورد این موضوع ادامه دارد.

بیوفیدبک: بیوفیدبک برای درمان بسیاری از دردهای حاد، به ویژه کمر درد و سر درد مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش الکترودهایی به پوست متصل می‌شوند و سپس با استفاده از یک دستگاه الکترومیوگرافی تنفس، انقباض عضلات، ضربان قلب و دمای پوست فرد اندازه‌گیری و سپس تنظیم می‌شود. افراد با استفاده از تکنیک‌های تمدد اعصاب و شُل کردن عضلات، واکنش خود به درد را تعدیل می‌کنند. روش بیوفیدبک اغلب در ترکیب با دیگر روش‌های درمانی استفاده می‌شود و معمولاً بدون درد است. شواهد دقیق و مورد تأییدی وجود ندارد که نشان دهد بیوفیدبک مزایای آشکاری برای درد پایین کمر ارائه می‌دهد.

تزریق استروئید اپیدورال:این روش گزینه‌ای است که برای درمان درد پایین کمر و سیاتیک همراه با التهاب، استفاده می‌شود و معمولاً دوره درمانی آن کوتاه است. اگرچه بعد از تزریق دارو درد تسکین می‌یابد، اما تسکین درد موقتی است. تزریق طولانی مدت این داروها به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS):در این روش از یک دستگاه برقی که با باتری کار می‌کند استفاده می‌شود؛ این دستگاه شامل الکترودهایی است که روی پوست (روی نواحی دارای درد)، قرار داده می‌شود. الکترودها پالس‌های الکتریکی خاصی تولید می‌کنند که مانع ورود سیگنال‌های درد به عصب‌های آن ناحیه می‌شوند. این دستگاه بر اساس این نظریه که تحریک سیستم عصبی می‌تواند احساس درد را تغییر دهد، کار می‌کند. مطالعات اولیه TENS نشان داد که این روش سطح اندورفین (مواد شیمیایی که به صورت طبیعی توسط بدن تولید می‌شوند و درد را از بین می‌برند) را بالا می‌برد. با این حال مطالعات اخیر نتایج متفاوتی را در تأثیر این روش بر کاهش درد پایین کمر، نشان می‌دهد.

اوزون درمانی:

  در این روش گاز ازن در مناطق مشکل دار تزریق می شود و بدون داشتن هیچ عارضه جانبی فرد می تواند از منافع این درمان جدید و مدرن بهره مند شود.

برای درمان درد در قسمت پایین کمر روش های دیگری همچون تزریق پی آر پی، شاک ویو تراپی و ... نیز وجود دارد.

درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون)

درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) یک عارضه دردناک است که پنجه پا، به‌طورمعمول ناحیه بین انگشتان سوم و چهارم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. احساس نورومای مورتون چیزی شبیه به وجود شن یا سنگ‌ریزه در کفش و یا تا خوردن جوراب است.   

درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) شامل ضخیم شدن بافت اطراف یکی از اعصاب منتهی به انگشتان شما است. این عارضه می‌تواند یک درد تیز و سوزشی را در پنجه پای شما ایجاد کند. انگشتان پای شما نیز ممکن است دچار گزگز، سوزش یا کرختی شوند.  

کفش‌های پاشنه‌بلند با پیشرفت گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) در ارتباط هستند. بسیاری از افراد از طریق جایگزینی کفش پاشنه‌بلند با کفش‌های دارای پاشنه کوتاه‌تر با پنجه‌های پهن‌تر  بهبود پیدا می‌کنند. در کلینیک پیشگام برای درمان درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا از فیزیوتراپی و روش‌های بدون جراحی استفاده می‌شود. فیزیوتراپی مهم‌ترین اصل درمان نورومای مورتون است که در 90 درصد موارد نیاز به جراحی را برطرف می‌کند.

علائم

به‌طورمعمول، هیچ نشانه ظاهری برای این عارضه، از قبیل یک برآمدگی، وجود ندارد. در عوض، شما ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:

• احساسی چون وجود سنگ یا شن ریزه در کفش  
• یک درد سوزشی در پنجه پا که ممکن است به انگشتان پا نیز سرایت کند. 
• گزگز و بی‌حسی در انگشتان پا

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

بهتر است از درد پا درصورتی‌که بیش از چند روز طول می‌کشد، چشم‌پوشی نکنیم. در صورت تجربه یک درد سوزشی در پنجه پا که علی‌رغم تعویض کفش و تعدیل فعالیت‌هایی که موجب اعمال فشار به پا می‌شود، بهبود نمی‌یابد،‌ به یک متخصص طب فیزیکی مراجعه کنید.

علل درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا

درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) زمانی رخ می‌دهد که یکی از اعصاب بین استخوان‌های انگشتان پا تحریک‌شده و ضخیم‌تر می‌گردد. علت دقیق سوزش ناشناخته است، اما ممکن است به دلیل له شدن (فشرده شدن)، کشیدگی و یا آسیب دیدن عصب باشد.

عوامل خطر

عواملی که به نظر می‌رسد در ایجاد گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) و درد جلوی پا نقش دارند، عبارت‌اند از:‌

• کفش پاشنه‌بلند. پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند یا تنگ یا نامناسب می‌تواند موجب اعمال فشار اضافی بر روی انگشتان و پنجه پای شما گردد. 
• ورزش‌های خاص. شرکت در فعالیت‌های قهرمانی سنگین مانند پیاده‌روی تند و یا دویدن ممکن است  پای شمارا در معرض ترومای مکرر قرار دهد. ورزش‌هایی که مستلزم پوشیدن کفش‌های تنگ هستند، مانند اسکی روی برف یا صخره‌نوردی، می‌تواند موجب اعمال فشار بر روی انگشتان پا شود. 
• ناهنجاری‌های پا. افراد مبتلابه پینه پا، انگشت چکشی، قوس بیش‌ازحد پا و یا صافی کف پا، در معرض خطر بالاتر ابتلا به نورومای مورتون قرار دارند.

آزمایشات تصویربرداری

برخی از آزمایشات تصویربرداری در تشخیص نورومای مورتون مفیدتر از دیگر آزمایشات هستند:

• اشعه ایکس. پزشک شما به‌احتمال‌زیاد عکس‌برداری اشعه ایکس از پای شمارا به‌منظور رد کردن سایر علل درد- از قبیل یک شکستگی ناشی از فشار تجویز می‌کند. 
• اولتراسوند. در این تکنولوژی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر زنده از ساختارهای داخلی استفاده می‌شود. اولتراسوند به‌ویژه در آشکار ساختن اختلالات بافت نرم، مانند نوروم دارای عملکرد خوبی است. 
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی). با استفاده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی، ام آر آی نیز روشی مناسب در ایجاد تصویر از بافت‌های نرم است. اما ام آر آی یک آزمایش گران‌قیمت است و اغلب نوروما را در افرادی که هیچ علائمی بروز نمی‌دهند، نشان می‌دهد.

درمان درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا

درمان به‌شدت علائم شما بستگی دارد. پزشک شما به‌احتمال‌زیاد در ابتدا امتحان رویکردهای محافظه‌کارانه را توصیه می‌نماید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی تخصصی زیر نظر متخصص طب فیزیکی نخستین قدم در درمان این عارضه است و اهمیت آن، ‌چنان حیاتی است که توجهی خاص و محوری را به خود جلب کرده است. این موضوع نباید بی‌اهمیت شمرده شود چراکه اغلب می‌تواند بدون نیاز به روش‌های پیچیده‌تر موجب درمان درد شود. حتی زمانی که روش‌های دیگر، مانند داروها و جراحی‌ها، استفاده می‌شود، فیزیوتراپی تخصصی و لیزرهای قوی لازمه‌ای مهم برای کمک به بهبود و کاهش درد است.

انواع فیزیوتراپی که برای درمان درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از:‌

• کشش و ماساژ. این روش با شل کردن تاندون‌ها و رباط‌های منقبض موجب افزایش انعطاف‌پذیری ناحیه آسیب‌دیده می‌شود. 
• تمرینات انگشتان پا. تقویت عضلات از طریق تمرینات انگشتان پا، بخش مهمی از فیزیوتراپی به‌منظور به  حداقل رساندن تأثیر نورومای مورتون است.
• تمرینات مچ پا. درنتیجه درد حاصل از نورومای مورتون، عضلات محافظ مچ پای شما ضعیف می‌شوند.  تمرینات ورزشی تقویتی به‌شرط پایداری بیشتر و کاهش شانس آسیب اضافی موجب تقویت مچ پا گردد. 

علاوه بر فیزیوتراپی، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی ممکن است درمان‌های دیگر را نیز توصیه کند:

• تعدیل پوشش پا ازجمله اجتناب از پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند و پنجه باریک و پوشیدن کفش طبی و قرار دادن ابزارهای خاص در داخل کفش. 
• تزریق استروئید و یا بی‌حسی موضعی (یا ترکیبی از هر دو) به ناحیه آسیب‌دیده پا ممکن است در صورت عدم بهبودی کامل علائم  از طریق تعویض کفش نیاز باشد. بااین‌حال، اقدامات تعویض و اصلاح کفش همچنان باید ادامه یابد.
• تزریق اسکلروزانت شامل تزریق الکل و بی‌حسی موضعی به عصب مبتلا تحت هدایت یک اسکن اولتراسوند است. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که این روش به‌اندازه عمل جراحی مؤثر است. 
• کفش طبی- استفاده از یک کفش طبی دارای پنجه نرم ممکن است به کاهش فشار بر روی عصب پا کمک کند. 
• مسکن - مصرف مسکن‌های ضدالتهابی بدون نسخه، مانند ایبوبروفن، ممکن است به کاهش درد و التهاب کمک کند. 
• کاهش وزن - چنانچه اضافه‌وزن دارید، کاهش وزن ممکن است موجب کاهش فشار بر روی پای شما گردد. 
• سرما درمانی، که یک روش نسبتاً جدید بوده و در آن یک میله کوچک وارد پا شده و از طریق انجماد بافت عصبی ضخیم شده موجب از بین بردن آن می‌شود. این روش نیز گاهی برای درمان درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون) استفاده می‌شود.
• متخصص طب فیزیکی و توانبخشی برای شما از مجموعه‌ای از ابزارهای درمانی به‌منظور کاهش درد و التهاب پای شما استفاده می‌کند. این ابزارها عبارت‌اند از: یخ،الکتروتراپی، طب سوزنی، لیزر درمانی ، اوزون تراپی ، تکنیک‌های ضربه‌ای و ماساژ بافت نرم و تخلیه عصب تحریک‌شده. 

جراحی و سایر روش‌ها

در صورت موثر نبودن درمان محافظه‌کارانه، پزشک شما ممکن است عمل جراحی را توصیه کند ولی 85 درصد بیماران بدون درمان جراحی زیر نظر متخصص طب فیزیکی و توانبخشی بهبود می بابند.

پارگی رباط صلیبی زانو

پارگی رباط صلیبی زانو از عواملی  است که بسیاری از افراد در ورزش‌های خاص را درگیر می‌نماید. از علائم  این ضایعه درد، تورم و عدم وجود ثبات و ایستایی در حالت ایستاده در فرد است. پارگی رباط صلیبی زانو درجات  مختلفی دارد.در کلینیک تخصصی پیشگام بر اساس درجه آن اقدام درمانی  صورت می‌گیرد.

رباط صلیبی جلویی (ACL) ازجمله رباط‌های مهم داخلی مفصل  زانو  می‌باشد. رباط متقاطع جلویی یا رباط صلیبی جلویی(قدامی) دارای وظیفه محدود کردن حرکت استخوان درشت‌نی به سمت جلو و همچنین چرخش داخلی آن در صاف کردن زانو است. همچنین وظیفه دیگر این رباط این است که در یک زنجیره حرکتی بسته، از حرکت استخوان ران به سمت عقب جلوگیری به عمل می‌آورد. 

نشانه‌های آسیب‌دیدگی رباط متقاطع زانو

  از نشانه‌های آسیب‌دیدگیACLمی‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• معمولاً در افراد آسیب‌دیده در هنگام آسیب که در حین چرخش شدید و ناگهانی زانو بوده است، صدایی از زانویشان شنیده شده است و بلافاصله آن‌ها دچار زانودرد شدید گشته‌اند .
• معمولاً در 2 ساعت اول پس از آسیب زانو متورم و گرم شده است.
• احساس بی‌ثباتی در زانوی فرد آسیب‌دیده و نیز اقرار به خالی کردن زانو در راه رفتن توسط بیمار. گفتنی است برخی از بیماران فقط در حالت راه رفتن سریع ،دویدن یا از پله پایین آمدن دچار زانودرد یا خالی کردن زانو می‌شوند .

علل و عوامل پارگی رباط زانو

رباط متقاطع زانو به چند علت می‌تواند دچار آسیب شود:

• تغییر مسیر سریع پا
• فرود آمدن نادرست در هنگام پریدن
• پایین آوردن سرعت دویدن ناگهانی
• ضربه مستقیم
• مطالعات بسیاری نشان داده است که در برخی ورزش‌ها، پارگی رباط یا آسیب ACL در ورزشکاران زن از ورزشکاران مرد بیشتر است.چنین چیزی به علت وجود تفاوت در فیزیک زنان، قدرت عضلانی و کنترل عصبی عضلانی آنان است. از دیگر علل مطرح شده می‌توان به وجود تفاوت در نحوه قرار گرفتن لگن خاصره و اندام‌های تحتانی (پا)، بالا بودن میزان شلی رباط‌ها در زنان و تأثیر استروژن بر ویژگی‌های رباط‌ها اشاره کرد.

معاینه‌های رایج در خصوص آسیب رباط زانو

• معاینه در زمینه زانوی آسیب‌دیده همیشه باید از سوی پزشک متخصص صورت پذیرد. آسیب‌های  مفصل زانو در بسیاری از ورزش‌ها شیوع داشته و درمان صحیح آن بسیار با اهمیت است. به همین دلیل به نظر می‌رسد که اطلاعات موجود در این زمینه می‌تواند کمک زیادی به مربیان و ورزشکاران نماید و دیدگاه آنان را نسبت به روش‌های تشخیصی پزشک متخصص در زمان بروز چنین آسیب‌ها و پارگی‌هایی بهبود دهد. گفتنی است معاینه کامل و کافی و بدون نقص تقریباً غیرممکن بوده و تنها در صورتی امکان‌پذیر است که عضله‌های مخالف رها و منبسط باشند. ازجمله اطلاعاتی که می‌تواند به پزشک معالج در جهت تشخیص بهتر آسیب‌دیدگی کمک نماید عبارت‌اند از:
• جهت وارد شدن ضربه و مقدار نیروی واردشده در هنگام وقوع آسیب می‌تواند اطلاعات مهمی را برای ارزیابی نوع و شدت آسیب به پزشک ارائه نماید.
• معاینه ناحیه آسیب‌دیده و مشاهده تورم در اطراف مفصل و داخل آن نیز می‌تواند در تشخیص مفید باشد. بروز خون‌مردگی روی ناحیه آسیب‌دیده یا اطراف مسیر رباط‌های جانبی می‌تواند مبین خونریزی و پارگی رباط باشد. در مواقع تجمع مایع در مفصل زانو، تورم به بالای استخوان کشکک نیز کشیده می‌شود. پزشک متخصص با واردکردن فشار دست خود بر قسمت‌های بالایی و پایینی کشکک می‌تواند تشخیص دهد آیا تجمع مایع ادامه دارد یا نه.
• لمس کردن ناحیه آسیب‌دیده: پزشک با معاینه خطوط روی مفصل زانو و تمام مسیرهای رباط جانب خارجی را موردبررسی قرار داده و عکس‌العمل بیمار را برسی می‌نماید. علاوه بر آن تورم ناشی از تجمع خونریزی را که در امتداد رباط پخش شده است نیز هنگام معاینه پارگی رباط  زانو قابل تشخیص است.
• پزشک معالج با معاینه دامنه حرکتی هرگونه محدودیت باز و بسته شدن  مفصل زانو را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. از علائم پارگی منیسک زانودرد در هنگام حرکت یا کاهش دامنه حرکتی می‌باشد.
• از سایر روش‌های تشخیصی می‌توان به معاینه پایداری اشاره نمود. چنین معاینه‌ای بدین منظور صورت می‌گیرد که پزشک بتواند ناپایداری زانو ناشی از ورزش را تشخیص و نسبت به آن تصمیم‌گیری کند. انجام معاینه کامل بدون رهایی عضله‌ها از فشار غیرممکن است. این امر تا حدی است که گاهی وجود درد در ناحیه امکان انجام معاینه کامل را غیرممکن می‌نماید.
• روش تشخیصی اشعه ایکس: گرچه هر آسیبی توسط این تصویربرداری نشان داده نمی‌شود ولی از این ابزار می‌توان بدین منظور استفاده کرد که آیا آسیب با شکستگی استخوان در ارتباط می‌باشد یا خیر.
• روش تشخیصی ام آر آی: این روش تشخیصی می‌تواند تصاویر بهتری از بافت‌های نرم مانند رباط صلیبی قدامی را ارائه نماید. بااین‌حال، برای تشخیص پارگی رباط  زانو  معمولاً به MRI نیازی نیست.
•  انجام معاینه رباط جانب خارجی:  این معاینه در دو حالت امکان‌پذیر می‌باشد، هنگامی‌که  مفصل زانو کاملاً باز است و یا در زاویه 20 تا 30 درجه خم شده است. مقایسه مفصل زانوی آسیب‌دیده با زانوی پای سالم می‌توان زاویه ناپایداری را تعیین نمود.
• انجام معاینه رباط‌های جانب داخلی و رباط صلیبی قدامی: هنگامی‌که تصور می‌شود رباط متقاطع یا رباط‌های جانبی آسیب دیده‌اند از آزمون کشش زانو استفاده می‌شود. بدین‌صورت که فرد آسیب‌دیده به پشت دراز می‌کشد و زانوی او در وضعیت زاویه 90 درجه است.
• انجام معاینه تجمع مایع در ناحیه  مفصل زانو. پزشک توسط حرکت دست‌ها به سمت یکدیگر مایع داخل مفصل زانو را فشرده،پس‌ازآن با فشار انگشت شست روی استخوان کشکک اگر مایعی در زیر استخوان جمع شده باشد کشکک شروع به جابجایی می‌کند.
• انجام معاینه پایداری رباط  مفصل زانو در زمانی که  زانو باز باشد. اگر مفصل زانو لق باشد رباط جانب خارجی و همچنین کپسول جانب داخلی خلفی و رباط صلیبی قدامی آسیب دیده‌اند.

درمان پارگی رباط زانو

انجام درمان پارگی رباط صلیبی زانو قدامی به میزان جدی بودن عارضه، وجود آسیب‌های دیگر در ناحیه و میزان فعالانه بودن شیوه زندگی فرد آسیب‌دیده بستگی خواهد داشت.

کاری که بیمار باید انجام دهد این است که هر چه زودتر به پزشک معالج مراجعه کرده و نسبت به درمان آسیب‌های حاد و ازجمله پارگی رباط  زانو بر اساس روش‌های ذکرشده  در بخش آسیب رباط اقدام نماید. درصورتی‌که علائمی همانند درد در هنگام حرکت، محدودیت دامنه حرکت، تورم در  مفصل زانو، ایجاد حساسیت موضعی در امتداد رباط‌ها یا عدم ثبات مانند خالی کردن  زانو مشاهده نمود با پزشک مشورت کند.

پزشک معالج در آسیب رباط اقدام به پرهیز از انجام فعالیت‌های ورزشی نموده و در اسرع وقت اقدام به تمرین برای عضله‌های جلو و پشت ران می‌نماید. در برخی مواقع استفاده از یک بانداژ حمایتی گچی تجویز  می‌گردد و این نوع درمان برای چند هفته به طول می‌انجامد. در پارگی کامل  یا درجه3، بی‌حرکتی در قالب گچی برای چند هفته تجویز و به دنبال آن 3 هفته قالب گچی متحرک مورداستفاده قرار می‌گیرد. این نوع درمان به‌عنوان درمان جایگزین جراحی یا درمان غیرتهاجمی به‌کاربرده می‌شود. در جهت حفظ عملکرد عضله‌ای ران، تمرین‌ها و ورزش‌های خاص عضلانی توسط پزشک معالج تجویز می‌شود. تمرین‌ها باعث افزایش قدرت عضلات، افرایش توان و نیز افزایش دامنه حرکتی در  مفصل زانو می‌شود.

درمان غیرتهاجمی پارگی رباط‌های زانو

• استفاده از داروهای مناسب باعث کاهش درد و تورم زانو می‌شود. استراحت کردن و داروهای ضد درد می‌توانند به کاهش علائم بیماری کمک کنند. امکان دارد در ابتدای درمان برای محدود کردن درد به استفاده از بریس بلند و عصای زیر بغل رجوع شود.
• معمولاً پارگی‌های PCL که خیلی شدید نباشند را با یک برنامه توان‌بخشی پیش‌رونده می‌توان درمان نمود. بیمارانی که تمایل به بازگشت به فعالیت‌های روزمره دارند ممکن است قبل از بازگشت به فعالیت‌های مذکور نیاز به یک بریس عملکردی زانو داشته باشند. این بریس ها در زمانی که  PCL به‌درستی عمل نمی‌کند جایگزین ثبات زانو شده و به جلوگیری از توقف زانو از حرکت در طول فعالیت آرام کمک می‌نماید.
• بیشتر بیماران بعد از آسیب PCL درمان‌های غیر جراحی استفاده می‌کنند. پزشکان توان‌بخشی می‌توانند درد و تورم را با استفاده از یخ، تحریک الکتریکی استفاده از طب سوزنی، حرکت‌درمانی و دوره‌های استراحت درمان می‌کنند.
• پزشکان توان‌بخشی از تمرینات ورزشی و نیز برای بهبود قدرت عضلات چهار سر در جلوی ران برای کمک به بازآوری حرکات نرمال مفاصل و عضلات استفاده می‌نمایند.
• پزشک متخصص اقدام به تجویز  بریس های زانو برای شرایط به وجود آمده می‌نمایند.

بهبودی و عوارض پارگی رباط زانو

این‌که بیمار و ورزشکار آسیب‌دیده تا هنگامی‌که دامنه کامل حرکتی و قدرت عضلانی خود را در  مفصل زانو به دست نیاورده‌اند در تمرین‌های فعال عادی شرکت نکند بسیار اهمیت دارد.