انواع سرخوردگی مهره

سرخوردگی مهره عارضه‌ای است که طی آن، یکی از قطعات استخوانی ستون فقرات (مهره‌ها) بر روی قطعه زیرین خود می‌لغزد و از جای خود خارج می‌شود. اگر این مهره زیاد حرکت کند، ممکن است بر روی یک عصب فشار وارد کند و باعث ایجاد درد شود. این عارضه معمولاً برای مهره‌های قسمت پایین کمر اتفاق می‌افتدو ممکن است در موارد زیادی با دیسک کمر همراه باشد.

انواع سرخوردگی مهره

انواع مختلفی از سرخوردگی مهره وجود دارد که شایع‌ترین آن‌ها عبارت است از:

• سرخوردگی مهره مادرزادی:اصطلاح مادرزادی نشان‌دهنده عارضه‌ای است که از زمان تولد وجود داشته است. سرخوردگی مهره مادرزادی به دلیل روند غیر طبیعی تشکیل استخوان‌ها به وجود می‌آید. در این مورد، ترتیب و آرایش غیر معمول مهره‌ها باعث می‌شود که بیشتر در معرض خطر سر خوردن قرار داشته باشند.
• سرخوردگی مهره ایستمیک:این نوع از سرخوردگی مهره در نتیجه اسپوندیلوز به وجود می‌آید. اسپوندیلوز عارضه‌ای است که منجر به ایجاد شکستگی‌های کوچکی در مهره‌های کمر می‌شود. در بعضی از موارد، این شکستگی‌ها استخوان مهره را به حدی ضعیف می‌کنند که از جای خود به بیرون می‌لغزد.
• سرخوردگی مهره تخریبی:این شایع‌ترین حالت از عارضه سرخوردگی مهره است. با افزایش سن، دیسک‌ها (قطعات ضربه‌گیر که در بین مهره‌ها قرار دارند) آب خود را از دست می‌دهند و از قابلیت ارتجاع و انعطاف‌پذیری آن‌ها کاسته می‌شود. در نتیجه، این دیسک‌ها دیگر قادر نیستند که همراه با مهره‌ها حرکت کنند.

حالت‌هایی از سرخوردگی مهره که از شیوع کمتری برخوردار است، عبارت است از:

• سرخوردگی مهره آسیبی:که در آن، یک آسیب‌دیدگی منجر به شکستگی یا سرخوردن مهره می‌شود.
• سرخوردگی مهره پاتولوژیکی:هنگامی اتفاق می‌افتد که ستون مهره‌ها به خاطر وجود یک بیماری در بدن، مانند پوکی استخوان، عفونت یا تومور، ضعیف می‌شود.
• سرخوردگی مهره بعد از جراحی:این نوع از سرخوردگی بعد از انجام عمل جراحی بر روی ستون مهره‌ها به وجود می‌آید یا تشدید می‌شود.

سرخوردگی مهره چقدر شایع است؟

درحقیقت  سرخوردگی مهره کمر شایع‌ترین علت کمردرد در جوانان و نوجوانان می‌باشد. بروز علائم سرخوردگی مهره غالباً در زمان جهش رشدی در دوره نوجوانی شروع می‌شود. البته سرخوردگی مهره کمر تخریبی اغلب در سنین بالاتر از 40 سالگی اتفاق می‌افتد.

علائم سرخوردگی مهره چیست؟

بسیاری از افرادی که دچار سرخوردگی مهره هستند، هیچ گونه علائمی ندارند و حتی خودشان نمی‌دانند که به این عارضه مبتلا هستند. وقتی که علائم این عارضه بروز می‌کند، درد پایین کمر شایع‌ترین آن است. این درد معمولاً به پایین کمر و باسن کشیده می‌شود و ممکن است حسی شبیه به گرفتگی عضلات ایجاد کند.

همچنین سرخوردگی مهره می‌تواند باعث اسپاسم عضلانی در عضلات همسترینگ در ناحیه کمر و ران‌ها شود. گرفتگی عضلات همسترینگ ران می‌تواند باعث شود که یک فرد با گام‌های کوتاه و لنگان و زانوی کمی خمیده راه برود. اگر مهره سرخورده بر روی یکی از عصب‌های نزدیک خود فشار وارد کند، درد ناشی از آن می‌تواند به ران و حتی خود پاها کشیده شود. همچنین ممکن است پاها سوزن سوزنی یا بی‌حس شود.

سرخوردگی مهره چگونه درجه‌بندی می‌شود؟

• درجه 1-سرخوردگی به میزان کمتر از 25%
• درجه 2-سرخوردگی بین 25 تا 50%
• درجه 3-سرخوردگی بین 50 تا 75%
• درجه 4-سرخوردگی بیشتر از 75%
• درجه 5-در این حالت، کل جسم مهره بالایی به طور کامل به سمت جلو سرخورده و در مقابل جسم مهره پایینی قرار می‌گیرد. این حالت خاصی از سرخوردگی مهره است که تحت عنوان اسپوندیلوپتوز نامیده می‌شود و بسیار نادر است. 

سرخوردگی مهره چگونه تشخیص داده می‌شود؟

عکسبرداری اشعه ایکس از پایین کمر می‌تواند خارج شدن یک مهره از جایگاه خود را نشان دهد. همچنین ممکن است برای بررسی دقیق‌تر استخوان‌ها و اعصاب درگیر در این عارضه لازم باشد که از اسکن‌های سی تی و یا ام آر آی (که تصویر دقیق‌تر و حاوی جزئیات بیشتری را تولید می‌کند) استفاده شود.

سرخوردگی مهره چگونه درمان می‌شود؟

تسکین درد

برخی از بیماران برای بهبود کیفیت زندگی در شرایطی که درد ناشی از این عارضه شدید باشد، نیاز دارند که از داروهای مسکن استفاده کنند. داروهای مسکن می‌توانند به صورت موقتی، درد ناشی از سرخوردگی مهره را تسکین دهند، اما برای برطرف کردن علائم این عارضه در دراز مدت اثری ندارند.

درمان فیزیکی

وقتی که بیمار از علائم سرخوردگی مهره رنج می‌برد، اولین گام در مدیریت این عارضه، استراحت کافی در رختخواب است تا درد ناشی از این عارضه تسکین پیدا کند و بافت‌هایی که دچار التهاب شده‌اند به طور طبیعی بهبود یابند.

در مرحله بعد، درمان فیزیکی می‌تواند فوایدی در کمک به تقویت عضلات پایین کمر و کاهش خطر بروز مجدد علائم این عارضه داشته باشد. تمرین‌های فیزیکی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را برای بهبود انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات درگیر در این عارضه انجام داد. یک فیزیوتراپیست می‌تواند با توجه به وضعیت شما تمرین‌های مناسب را برایتان توصیه کند و بر پیشرفت فیزیکی روند درمان نظارت کند.

در طول مدت درمان، بیمار باید از شرکت کردن در ورزش‌هایی که خطر برخورد در آن‌ها وجود دارد و یا سایر فعالیت‌هایی که ممکن است باعث فشار بر ستون مهره‌ها شود، خودداری کند. اگر شغل بیمار به گونه‌ای است که نیاز به کار فیزیکی سنگین دارد، باید برای مدتی از کار مرخصی بگیرد. 

تزریقات

رایج‌ترین نوع تزریق که برای سرخوردگی مهره انجام می‌شود، تزریق استروئید به ناحیه اپیدورال است. نوع دیگری از تزریق که برای این عارضه انجام می‌شود، تزریق در مفصل فاست می‌باشد.

علاوه بر روش‌های فوق، چندین عمل دیگر هم وجود دارد که می‌توان به عنوان بخشی از برنامه درمانی برای سرخوردگی مهره شما از آن‌ها استفاده کرد. برخی از رایج‌ترین روش‌های درمانی مکمل که برای این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرد، عبارتند از:

• درمان کایروپرکتیک:هدف متخصصان کایروپرکتیک بازگرداندن ستون فقرات به وضعیت طبیعی خود و هم‌ردیف کردن مهره‌ها از طریق حرکات دستی است. بسیاری از افرادی که از درد کمر و گردن رنج می‌برند، این روش را در تسکین درد خود مؤثر ارزیابی کرده‌اند، اما اثرات مثبت آن معمولاً موقتی می‌باشد، زیرا این روش درمانی نمی‌تواند درجه سرخوردگی مهره را کاهش دهد.
• طب سوزنی: روش طب سوزنی شامل فرو کردن سوزن‌های بسیار ریز در نقاط بسیار مهمی از بدن برای تحریک عصب‌ها و عضلات خاصی می‌باشد. تعداد زیادی از بیمارانی که از این روش استفاده کرده‌اند، آن را در تسکین درد ناشی از سرخوردگی مهره مؤثر می‌دانند، هر چند که نتایج این روش معمولاً به صورت موقتی می‌باشد.
• طب فشاری:این روش مبتنی بر همان اصول و مبانی طب سوزنی است، با این تفاوت که به جای سوزن از نیروی فشار در نقاط مهم بدن استفاده می‌کند.
• یوگا:تنفس منظم و اصولی همراه با حرکات آرام بدن که در ورزش یوگا انجام می‌شود، می‌تواند به آرامش شما کمک کند. همچنین حرکات کششی که با دقت زیادی در ورزش یوگا انجام می‌شود، می‌تواند به حفظ انعطاف‌پذیری ستون مهره‌ها و تقویت عضلات اطراف آن کمک کند.
• بریس کمر: در موارد خاصی، استفاده از یک بریس کمر برای محدود کردن حرکت ستون مهره‌ها و کمک به جلوگیری از تشدید علائم سرخوردگی مهره، به بیمار توصیه می‌شود. اما این کار می‌تواند اثرات منفی هم داشته باشد. در واقع استفاده از بریس ممکن است منجر به تحلیل رفتن ماهیچه‌ها و افزایش خطر تشدید علائم این عارضه بعد از برداشتن بریس شود. بنابراین این روش معمولاً برای بیمارانی استفاده می‌شود که علائم سرخوردگی مهره در آن‌ها حتی بعد از استراحت فیزیکی هم تسکین پیدا نمی‌کند. 

• مکمل‌ها: بعضی از بیماران مبتلا به سرخوردگی مهره، مصرف مکمل‌های طبیعی یا داروهای گیاهی را در تسکین علائم این بیماری مؤثر می‌دانند. به خاطر داشته باشید که قبل از مصرف هر نوع داروی گیاهی حتماً با پزشک خود در مورد آن مشورت کنید، زیرا این داروها می‌تواند عوارض جانبی نامطلوبی به همراه داشته باشد و یا باعث تداخل در اثر سایر داروهایی که مصرف می‌کنید، گردد.
• بیوفیدبک:تئوری اصلی که به عنوان مبنای روش بیوفیدبک مطرح می‌شود آن است که با استفاده از اطلاعاتی که از حلقه بیوفیدبک به دست می‌آید، بیمار می‌تواند یاد بگیرد که چگونه واکنش‌های بدن خود نسبت به محرک‌های داخلی و خارجی را تحت کنترل خود درآورد.

عمل جراحی برای سرخوردگی مهره

به جزء در مورد بیماران مبتلا به سرخوردگی مهره درجه 5 یا اسپوندیلوپتوز که علائم این عارضه در آن‌ها خیلی شدید است، عمل جراحی تنها هنگامی توصیه می‌شود که روش‌های درمانی رایج برای سرخوردگی مهره که در بالا شرح داده شد، موفق به تسکین علائم بیماری نشود.

نرمی کشکک کندرو مالاسی

نرمی کشکک زانو عبارت از نرم شدن غیرطبیعی غضروف زیرین کاسه زانو (کشکک) است. این عارضه موجب ایجاد درد در ناحیه جلویی زانو (درد قدام زانو) می‌شود. نرمی کشکک زانو یکی از شایع‌ترین علل درد مزمن زانو است. نرمی کشکک زانو از فرسودگی غضروف به دلیل تراز ضعیف کشکک و لغزیدن آن به انتهای پایینی استخوان ران (فمور)‌  ناشی می‌شود. به این فرایند گاهی سندرم پاتلوفمورال اطلاق می‌شود.

درجه‌بندی

شدت نرمی کشکک زانو با چهار درجه از 1 تا 4 تعیین می‌شود. درجه 1حداقل و درجه 4 حداکثر شدت این عارضه را نشان می‌دهد.
درجه 1 حاکی از نرم شدن غضروف در ناحیه زانو است.
درجه 2 نشان‌دهنده نرم شدن غضروف همراه با نشانه‌هایی از سطح غیرطبیعی است که حاکی از آغاز فرسایش بافت می‌باشد.   
درجه 3 نازک شدن غضروف همراه با زوال فعالیت بافت را نشان می‌دهد.
درجه 4، شدیدترین درجه، نشان‌دهنده بیرون زدگی استخوان به همراه زوال قابل‌توجهی در غضروف است. بیرون زدگی استخوان به معنای احتمال وقوع مالش استخوان به استخوان است.

چه کسانی در معرض ابتلا به نرمی کشکک زانو قرار داردند؟‌

عوامل خطر متعددی در ایجاد این عارضه نقش دارند.

سن

افراد بالغ و جوانان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. در طول سن رشد، عضلات و استخوان‌ها به سرعت رشد می‌کنند، که ممکن است در عدم تعادل عضلانی کوتاه‌مدت نقش داشته باشد.

جنسیت

زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به نرمی زانو قرار دارند زیرا آنها به‌طورمعمول نسبت به مردان دارای توده عضلانی کمتری هستند. این امر می‌تواند موجب جاگیری غیرطبیعی زانو و همچنین فشار جانبی بیشتر بر زانو می‌شود.

کف پای صاف

در افرادی که کف پای صاف دارند ممکن است فشار بیشتری بر مفاصل زانو وارد شود تا افرادی که کف پای آنها دارای قوس بیشتری است.
آسیب قبلی
آسیب قبلی در زانو، مانند دررفتگی، می‌تواند خطر ابتلا به نرمی زانو را افزایش دهد.

سطح فعالیت بالا

برخوردار بودن از سطح فعالیت بالا و یا شرکت در تمرینات مکرر که باعث اعمال فشار بر مفاصل زانو می‌شود، می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات زانو را افزایش دهد.

آرتروز

نرمی زانو همچنین می‌تواند نشانه‌ای از آرتزوز باشد، یک بیماری که باعث التهاب مفاصل و بافت زانو می‌شود. التهاب می‌تواند مانع از عملکرد صحیح زانو شود.

علل ایجاد نرمی کشکک زانو 

کشکک زانو به‌طورمعمول توسط عضله چهارسر (ران) در قسمت انتهایی استخوان ران در یک خط مستقیم قرار گرفته است. در بیماران مبتلا به نرمی کشکک،‌کشکک زانو اغلب دارای "جای گیری" غیرطبیعی به سمت جانبی (بیرونی) استخوان ران است. این مسیر دارای اندکی انحراف اجازه می‌دهد تا زیرسطح کشککی در امتداد استخوان ران ساییده شده و باعث التهاب مزمن و درد شود. برخی افراد مستعد ابتلا به نرمی کشکک هستند: زنان، دونده‌های دارای زانوی پرانتزی یا کف پای صاف، یا کسانی که زیرسطح کشکک زانوی غیرطبیعی دارند.

علائم و نشانه‌های نرمی کشکک

علائم نرمی کشکک به‌طورکلی دردی مبهم در قسمت جلویی و داخلی زانو است که با انجام فعالیت (دویدن، پریدن، بالا رفتن و یا پایین آمدن از پله) یا نشستن طولانی‌مدت روی زانو در یک حالت نسبتاً خم (درد هنگام برخاستن از پشت یک میز و یا صندلی تئاترکه به اصطلاح نشانه تئاتر نامیده می‌شود) تشدید می‌شود. همچنین برخی از بیماران ممکن است یک حس مبهم "سفتی" یا "پری" در ناحیه زانو داشته باشند. گاهی اوقات، اگر نشانه‌های مزمن نادیده گرفته شوند، ازدست‌رفتن قدرت عضلانی عضله چهارسر (ران) ناشی از آن ممکن است منجر به ازکارافتادگی پا شود. به‌علاوه کاهش آشکار در توده عضله چهارسر و تورم خفیف در ناحیه زانو نیز ممکن است رخ دهد.

تشخیص نرمی کشکک 

درد قدامی زانو، به‌ویژه در دختران نوجوان و یا جوان از نشانه‌های ابتلا به نرمی کشکک زانو است. فشارکاسه زانو به‌وسیله دست درحالی‌که عضله چهار سر ران منقبض است، می‌تواند موجب ایجاد درد شود. به این حالت نشانه "انقباض" مثبت گفته می‌شود. به‌طورکلی، تورم از علائم مرتبط با این عارضه نیست (آب‌آوردن مفصل زانو). 
اشعه ایکس یا ام.آر.آی ممکن است برای تشخیص التهاب در قسمت خلفی کشکک انجام شود.

درمان

درمان دارویی

داروهای ضدالتهاب  غیراستروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن به ازبین‌بردن التهاب و درد کمک خواهد کرد.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی با تمرکز بر تقویت عضله چهارسر، همسترینگ، عضله نزدیک‌کننده و عضله دورکننده می‌تواند به بهبود قدرت و تعادل عضلانی کمک کند. تعادل عضلانی به پیشگیری از انحراف زانو کمک خواهد کرد.
توصیه‌های معمول عبارتند از:  تمرین‌های بدون وزنه، مانند شنا یا دوچرخه‌سواری ثابت. علاوه‌براین، تمرینات ایزومتریک که شامل سفت کردن و آزاد کردن ماهیچه‌ها است می‌تواند به حفظ توده عضلانی کمک کند.

 تمرین ورزشی 

تمرینات مخصوص به زانو و کشش آن و نیز تمرینات کششی عمومی می‌تواند به بهبود نرمی کشکک زانو کمک کند. همه این تمرینات هرگونه عدم تعادل عضلانی مقابله کرده و چگونگی حرکت زانو را بهبود می‌بخشد. 

ورزش ملایم و سریع

درمانگر فیزیکی شما ممکن است به شما بگوید که چگونه زانوی خود را ورزش د دهید تا درد را کاهش داده و توانایی خود را برای انجام تمرینات افزایش دهید.

استفاده از زانو بند

استفاده از زانوبند درست در زیر زانو فشار را از روی مفاصل برداشته و به‌طورچشمگیری موجب کاهش درد می‌شود. استفاده از زانوبند بسیار ساده و درعین‌حال موثر است.

پدهای زانو

پدهای ژلی یک راه عالی برای کاهش درد و التهاب در زمانی که مجبور به زانو زدن هستید، محسوب می‌شوند.

لیزردرمانی

برنامه تسکین درد زانو به افرادی توصیه می‌شود که درپی یک راه‌حل ایمن، موثر، غیرتهاجمی و بدون درد برای درد زانو هستند. دکتر سپهریان با بهره‌گیری از لیزرهای سرد شفاف چندگانه FDA، و تلفیق آن‌ها با سایر روش‌های درمانی و توانبخشی به کاهش درد، تقویت عضلات اطراف مفصل زانو، افزایش دامنه حرکت، و کاهش التهاب/تورم، کمک می‌کندکه خود موجب بهبود عملکرد کلی زانو می‌گردد.

عمل جراحی

عمل جراحی شایع نیست هر چند می‌تواند درصورت موثر نبودن تمرینات توانبخشی به‌عنوان آخرین راه‌حل به‌کار گرفته شود. جراحی ازطریق روش آرتروسکوپی و یا لاپاروسکوپی که در آن غضروف‌های آسیب‌دیده برداشته یا تراشیده می‌شوند، انجام می‌گیرد. 

سندرم پلیکا یک عارضه مربوط به زانو-منشأ درد زانو

سندرم پلیکا یک عارضه مربوط به زانو است و هنگامی اتفاق می‌افتد که یکی از اجزای داخلی ساختار زانو در اثر آسیب‌دیدگی یا کارکرد خیلی زیاد، به حالت غیر طبیعی درآمده و به عنوان منشأ درد زانو عمل می‌کند. گاهی از اوقات تشخیص این عارضه ممکن است بسیار مشکل باشد، اما اگر درد زانوی شما به خاطر این عارضه باشد، به راحتی می‌توان آن را درمان کرد.

آناتومی

پلیکا اصطلاحی است که برای توصیف یک چین‌خوردگی (پلیسه) در لایه آستر پوشاننده مفصل زانو به کار می‌رود. تصور کنید که لایه آستر داخلی مفصل زانو به شکل یک آستین لباس باشد که از بافت سینوویال ساخته شده است. بافت سینوویال یک ماده نازک و لغزنده است که سطح داخلی تمامی مفصل‌های بدن را می‌پوشاند. دقیقاً همان گونه که یک خیاط، چند پلیسه ازجنس پارچه در قسمت پشت آستین‌های یک پیراهن می‌گذارد تا بازوها بتوانند بدون محدودیت در داخل آستین حرکت کنند، در آستین سینوویال مفصل زانو هم چند چین‌خوردگی وجود دارد که حرکت بدون محدودیت استخوان‌های واقع در مفصل زانو را امکانپذیر می‌سازد.

پلیکا یا بافت سینوویال در مفصل زانو در حالت طبیعی چندین چین‌خوردگی در ساختار خود دارد، اما فقط یکی از این چین‌خوردگی‌ها می‌تواند برای مفصل زانو مشکل‌ساز شود. این ساختار را اصطلاحاًپلیکای پزشکیمی‌نامند. پلیکای پزشکی به قسمت انتهای تحتانی استخوان کشکک زانو متصل است و دنباله آن به سمت انتهای تحتانی استخوان بزرگ ران پا امتداد پیدا می‌کند و در سمت داخلی مفصل زانو، یعنی آن طرفی که به زانوی دیگر نزدیک‌تر است، به پایین استخوان ران پا متصل می‌شود. پلیکای پزشکی در زانوی اغلب ما انسان‌ها (حدود 50 تا 70 درصد) وجود دارد و هیچ مشکل یا عارضه خاصی هم ایجاد نمی‌کند. 

علت‌ها و دلایل

چین‌خوردگی پلیکا هنگامی مشکل‌ساز می‌شود که به حالت تحریک شده و ملتهب درآید. این حالت در درازمدت و در اثر تحریک مداوم پلیکا به خاطر بعضی از ورزش‌ها، حرکت‌های تکراری و یا زانو زدن مداوم ایجاد می‌شود. در واقع فعالیت‌هایی مانند دویدن، دوچرخه سواری یا استفاده از دستگاه پله نوردی برقی که نیاز به خم و راست شدن مداوم مفصل زانو دارد، می‌تواند باعث تحریک پلیکا و علت سندرم پلیکا شود.

آسیب‌دیدگی پلیکا ممکن است به طور ناگهانی و در اثر مصدومیت از ناحیه زانو نیز اتفاق بیفتد. برای مثال هنگامی که در ناحیه اطراف پلیکا ضربه‌ای به مفصل زانو وارد شود، می‌تواند باعث بروز سندروم پلیکا گردد. این ضرب‌دیدگی ممکن است در هنگام زمین خوردن یا حتی برخورد زانو با داشبورد اتومبیل در هنگام سانحه رانندگی اتفاق بیفتد. ضرب‌دیدگی و آسیب‌دیدگی زانو می‌تواند باعث شود که پلیکا و بافت سنوویال اطراف آن، متورم و دردناک شود. آسیب‌دیدگی اولیه پلیکا هم ممکن است منجر به زخم شدن و ضخیم شدن بافت پلیکا در آینده شود. بافت پلیکا وقتی که ضخیم می‌شود و آثار زخم بر روی آن باقی می‌ماند، به حالت چین‌خورده درمی‌آید و احتمال مشکل‌ساز شدن آن و بروز عارضه سندرم پلیکا در آینده بیشتر خواهد شد.

علائم و نشانه‌ها

درد زانو اولین و مهم‌ترین مورد از علائم عارضه سندرم پلیکا می‌باشد. ممکن است علاوه بر آن در هنگم خم کردن زانو، صدای کلیک یا تق تق هم از سمت داخلی مفصل زانو شنیده شود. این صدا به خاطر لغزش پلیکای ضخیم شده بر روی لبه گرد استخوان ران در زمان وارد شدن سر استخوان به داخل مفصل است. در این شرایط پلیکا بسیار آسیب‌پذیر شده و نسبت به لمس کردن حساس می‌شود. در افراد لاغر اندام، ممکن است بافت تشکیل دهنده پلیکا به صورت یک نوار حساس در زیر پوست ناحیه زانو احساس شود. در موارد نادری هم ممکن است پلیکا در حد بسیار شدیدی حساس و آسیب‌پذیر شده و باعث ایجاد ورم زانو شود.

تشخیص

تشخیص این عارضه با انجام معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی آغاز می‌شود. در جریان معاینه فیزیکی، محل دقیق درد و امکان احساس کردن نوار ضخیم شده پلیکا از روی پوست بررسی می‌شود. عکسبرداری اشعه ایکس نمی‌تواند عارضه پلیکا را نشان دهد، اما می‌تواند برای تشخیص سایر عوارضی که ممکن است در ناحیه زانو وجود داشته و تشخیص آن از طریق معاینه فیزیکی به سادگی ممکن نیست، مفید باشد. اگر بعد از معاینه فیزیکی و بررسی سوابق باز هم نتوان عارضه سندرم پلیکا را با قطعیت تشخیص داد و یا در صورتی که بیمار مشکوک به وجود آسیب‌دیدگی‌ها و عوارض دیگری علاوه بر سندرم پلیکا باشد، ممکن است از تست ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) برای تشخیص بهتر استفاده شود. دستگاه ام آر آی از امواج مغناطیسی برای نشان دادن بافت‌های نرم بدن استفاده می‌کند. معمولاً این آزمایش برای تشخیص آسیب‌دیدگی بافت‌های نرم مفصل زانو از قبیل پارگی مینیسک یا رباط‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آزمایش نیازی به استفاده از سوزن یا رنگ‌های مخصوص ندارد و کاملاً بدون درد است. از تست سی تی اسکن هم ممکن است برای بررسی ضخیم شدن پلیکا استفاده شود. البته در اغلب موارد برای تشخیص سندرم پلیکا نیازی به استفاده از آزمایش‌های خاصی از قبیل ام آر آی و سی تی اسکن وجود ندارد.

اگر بررسی سوابق و انجام معاینات فیزیکی، احتمال وجود عارضه سندرم پلیکا را تأیید کنند، آنگاه ممکن است برای تأیید قطعی عارضه و درمان همزمان آن از عمل آرتروسکوپی استفاده شود. آرتروسکوپی عملی است که طی آن یک دوربین تلویزیونی فیبر نوری با اندازه خیلی کوچک به داخل مفصل زانو وارد می‌شود و به جراح امکان می‌دهد که بتواند مستقیماً ساختارهای ظریف داخل مفصل زانو را ببیند. پزشک جراح می‌تواند با استفاده از دوربین آرتروسکوپ، تمامی قسمت‌های مفصل زانو را بررسی کند و اگر پلیکای پزشکی دچار تورم شده باشد، آن را تشخیص دهد.

درمان

درمان پزشکی

درمان عارضه سندرم پلیکا شامل استفاده از فیزیوتراپی و استراحت دادن به زانو می‌باشد. اگر این راهکارها نتواند تأثیر قابل توجهی در بهبود عارضه داشته باشد، می‌توانید تزریق کورتیکواستروئید و مصرف داروهای ضد التهاب را هم شروع کنید. نرخ موفقیت این روش درمانی کمتر از 20% است و به نظر می‌رسد که بیشتر بر روی افراد جوانی که در کوتاه مدت به این عارضه دچار شده‌اند، تأثیر دارد.

درمان فیزیکی

درمان پیشرفته و محافظه‌کارانه این عارضه از طریق محدود کردن فعالیت‌های فیزیکی شدید، اصلاح اختلالات و ناهنجاری‌های بیومکانیکی (مانند کشیدگی عضلات همسترینگ، ضعف عضلات چهارسر و غیره)، مصرف داروهای مسکن غیر استروئیدی،کرایوتراپی و درمان فیزیکی با هدف کاهش نیروهای تنش‌زا برای زانو (از طریق تقویت عضلات چهارسر و افزایش انعطاف‌پذیری عضله همسترینگ) انجام می‌گیرد.

اولین کاری که باید انجام دهید آن است که التهاب زانو را کاهش دهید. برای این منظور می‌توانید روی زانو یخ بگذارید و به زانو استراحت بدهید. اگر این روش‌ها مؤثر واقع نشد، می‌توانید از ماساژ با یخ، اولتراسوند و یا ماساژ با انگشتان (ماساژ فریکشن) استفاده کنید. از ماساژ فریکشن برای برطرف کردن جای زخم‌های باقیمانده بر روی بافت نیز استفاده می‌شود. پس از آنکه التهاب بافت مورد نظر کاهش پیدا کرد، می‌توانید تمرین‌های ورزشی را هم شروع کنید. این روش درمانی معمولاً برای 6 تا 8 هفته اول بعد از معاینه و تشخیص عارضه، توصیه می‌شود.

ورزش‌هایی برای کاهش التهاب ناشی از سندرم پلیکا

ورزش‌هایی که در اینجا شرح داده می‌شود، بعضی از ورزش‌های ابتدایی است که می‌توانید تا قبل از آنکه مجدداً به پزشک، فیزیوتراپیست یا مربی ورزشی خود مراجعه کنید و یا تا وقتی که علائم این عارضه در شما برطرف شود، برنامه توانبخشی خود را با آن شروع کنید. لطفاً دقت کنید که:

• تنش‌هایی که در زمان انجام فعالیت‌های فیزیکی بر روی اندام‌ها وارد می‌شود، بیشتر توسط بافت‌های نرم و انعطاف‌پذیر آن تحمل می‌شود.
• حرکات کششی باید به مدت 20 تا 30 ثانیه حفظ شود.

فشار ناشی از کشش باید به صورت ملایم و آرام در موضع مورد نظر احساس شود. 

افزایش انعطاف‌پذیری همسترینگ

1. به پشت بخوابید و یک پای خود را بالا بیاورید و مانند شکل، دو دست خود را در پشت ران پا قفل کنید.
2. مفصل ران شما باید تا رسیدن به زاویه 90 درجه، خم شود و ران پای شما مستقیماً به طرف سقف باشد.
3. زانوی خود را تا جایی که می‌توانید صاف کنید. ران پای خود را همچنان به طرف سقف بالا نگه دارید.
4. پای مخالف خود را صاف و کشیده روی زمین بگذارید. 

کشش عضله چهارسر ران، در حالت دمر

1. مانند شکل، به روی شکم بخوابید.
2. زانوی خود را خم کنید و از پشت با دست خود پنجه یا روی پا یا قوزک پای خود را بگیرید. اگر نمی‌توانید این کار را به راحتی انجام دهید، یک کمربند یا حوله را به دور پا بیندازید و دو سر آن را با دست بگیرید.
3. پاشنه پا را بکشید و به باسن نزدیک کنید تا جایی که فشار کشش را در قسمت جلوی ران پای خود احساس کنید.
4. زانوها را چسبیده به هم نگه دارید. 

کشش ایلیوتیبیال باند

1. مانند شکل، به پهلو بخوابید. به طوری که پایی که عضله یا ایلیوتیبیال باند آن باید کشیده شود، در بالا قرار بگیرد.
2. با دست خود قوزک پا را بگیرید و بکشید تا پاشنه پا به باسن نزدیک شود. مفصل ران خود را به گونه‌ای خم کنید که زانوی شما مستقیماً به طرف جلوی بدن شما قرار بگید (مانند شکل اول در بالا)
3. سپس مفصل ران را بچرخانید تا مانند شکل بالا، ران شما از بدن دور شود و کاملاً در امتداد بدن شما قرار بگیرد. پاشنه پا را همچنان به باسن بچسبانید.
4. ران پا را پایین بیاورید و به سمت پشت بدن خود ببرید. کمر خود را خم نکنید. پاشنه پا را به روی باسن خود فشار دهید.
5. پاشنه پای مخالف را بالا بیاورید و روی زانوی پای آسیب‌دیده قرار دهید و ران پا را باز هم بیشتر به عقب بکشید. فشار این حرکت کششی را باید در سمت خارجی کشاله ران و نزدیک به کشکک زانو احساس کنید. 

افزایش انعطاف‌پذیری عضله همسترینگ

1. مانند شکل، در دهانه یک در به پشت بخوابید.
2. پایی که می‌خواهید حرکت کششی را بر روی آن انجام دهید بالا بیاورید و روی دیوار بگذارید. زانو را خم نکنید.
3. باسن شما باید تا جایی که می‌توانید به دیوار نزدیک‌تر باشد و پای مخالف را هم باید صاف و کشیده روی زمین قرار دهید.
4. فشار کشش را باید در قسمت پشت ران پای خود احساس کنید.

 افزایش انعطاف‌پذیری عضله همسترینگ، پای باله

1. بایستید و پایی که می‌خواهید حرکت کششی بر روی آن انجام دهید را بالا بیاورید و از جلو روی یک صندلی، میز یا یک سطح مناسب بگذارید.
2. هر دو دست خود را در طرف خارج پایی که کشش روی آن انجام می‌دهید، بگذارید.
3. دقت کنید که لگن شما هم باید بچرخد و به سمت پایی که کشش روی آن انجام می‌دهید، قرار بگیرد.
4. دست‌ها را از کنار پا به طرف پایین پا بکشید.
5. سینه و بالاتنه خود را هم به دنبال دست‌ها پایین بیاورید. دقت کنید که سینه و کمر خود را کاملاً صاف نگه دارید (قوز نکنید). شانه‌ها هم نباید خم و از جلو به هم نزدیک شود. پنجه پای خود را به طرف بالا بکشید.
6. فشار کشش را باید در قسمت پشت ران پای خود احساس کنید.