فیزیوتراپی لگن، چگونه درد ناحیه لگن را درمان کنیم

فیزیوتراپی لگن، چگونه درد ناحیه لگن را درمان کنیم

فیزیوتراپی لگن و درمان دردهای ناحیه لگن نیازمند تمرینات حضوری و استفاده از دستگاه های مخصوص برای تقویت عضلات و تسکین دردها در این ناحیه دارد ما سعی داریم تا در این مطلب شما را با فیزیوتراپی لگن بیشتر آشنا کنیم.

اگر درد در ناحیه لگن دارید، ممکن است از درمان فیزیکی برای کمک به کنترل علائم و بهبود عملکرد کلی استفاده کنید. برنامه فیزیوتراپی شما باید بر کاهش یا از بین بردن درد، افزایش دامنه حرکتی و قدرت و بازگرداندن حرکات معمول عملکردی تمرکز کند.

ران یک مفصل گوی و کاسه بوده که شامل ران و لگن می شود. رباط های زیادی وجود دارد که از استخوان ها حمایت می کنند و پایداری و ثابت قابل ملاحظه ای در مفصل به وجود می آورند.

عضلات متعدد نیز در اطراف مفصل ران قرار گرفته اند و کمک به حرکت آن میکنند.

درد در لگن ممکن است توسط عوامل متعددی ایجاد شود. اغلب شما ممکن است بدون علت خاصی شروع به احساس درد در لگن کنید. گاهی اوقات تفریح ​​یا ورزش باعث ایجاد فشارهای تکراری روی لگن و ایجاد درد در آن میشود  از آنجایی که مفصل ران یکی از مهمترین مفصل هایی است که تحمل وزن بدن را به عهده دارد، آرتریت (التهاب مفصل) مفصل لگن یک مشکل رایج است.

مفصل لگن مسئول فعالیت هایی مانند راه رفتن، دویدن، برخاستن از حالت نشسته و صعود از پله ها است. درد در هیپ می تواند این فعالیت ها را محدود کند.

درد لگن در چه محل هایی احساس میشود؟

لگن نزدیک به کمر است و ممکن است افتراق درد ناحیه کمر از لگن دشوار باشد. محل علائم اغلب می تواند به حل این مشکل کمک کند.

درد در ناحیه کشاله ران یا جلوی لگن: اگر احساس درد در جلوی لگن را دارید  ممکن است به دلیل آرتریت در مفصل لگن باشد. در افراد جوان، درد مفصل ران و کشاله ران ممکن است ناشی  سندروم گیر افتادگی لگن (FAI) باشد. فشار عضلانی در اطراف ران نیز می تواند در اینجا درد ایجاد کند.

درد در اطراف لگن: درد در اطراف لگن معمولا نشان دهنده مشکل در عضلات یا ساختارهای در اطراف لگن است. یک مشکل رایج در اینجا  بورسیت (التهاب بورس) لگن است.

بورس کیسه ای است که توسط یک مایع خاص پرشده است و اجازه می دهد ماهیچه ها و استخوان ها باملایمت به جلو وعقب حرکت کنند. بورسیت زمانی ایجاد میشود که این کیسه ها به هر دلیل تحریک شوند. یک بورس بزرگ در کنار لگن قرار گرفته است، و توسط فشارهای تکراری و یا عدم تعادل عضلات تحریک شود.

درد باند ایلیوتیبیال (فیبرهای عضلانی قسمت خارجی ران تا زانو) نیز می تواند در یک طرف لگن شما ایجاد شود.

درد در کفل یا پشت لگن

اگر احساس می کنید درد در باسن وجود دارد، احتمال خوبی وجود دارد که این درد از کمر شماست و نه لگن.

یک آزمایش ساده اینگونه است که در حالی که پاهایتان فاصله دارد بایستید و بدن خود را جلو خم کنید. اجازه دهید که کمرتان خم شود. سپس بازگشت به وضعیت ابتدایی را داشته باشید و این کار را۵ یا ۶ بار تکرار کنید.

اگر درد شما در هنگام خم شدن به طور قابل توجهی تغییر می کند، احتمالا درد مربوط به کمرتان است .

به یاد داشته باشید اگر درد ناحیه لگن بیش از ۲ یا ۳ هفته طول بکشد ممکن است علت یک آسیب بزرگ باشد که توصیه می شود به پزشک یا فیزیوتراپیست مراجعه کنید.

چه انتظاراتی از فیریوتراپی برای درد لگن وجود دارد؟

اولین ویزیت شما از فیزیوتراپی برای درد لگن، با ارزیابی اولیه آغاز خواهد شد. این دیدار برای اطمینان از تشخیص صحیح و مدیریت مناسب درمان مهم است. در طی این بازدید، فیزیوتراپیست با شما صحبت میکند تا اطلاعات مربوط به سابقه بیماری شما، عوامل تشدید کننده و تسکین دهنده و هر گونه تاریخچه پزشکی قبلی که ممکن است به حل مشکل کلی کمک کند، جمع آوری کند.

از اطلاعات جمع آوری شده در طول تاریخ، یک معاینه متمرکز انجام خواهد شد. معاینه ممکن است از چند بخش شامل، اما محدود به این بخش ها نیست:

ارزیابی راه رفتن در واقع ارزیابی چگونگی راه رفتن شماست. فیزیوتراپیست در طی مراحل مختلف پیاده روی، تغییرات کوچکی در مفصل ران را آموزش می دهند. این می تواند منجر به مدیریت مناسب شود.

فیزیوتراپیست  شما همچنین می تواند یک  ویدئو ی تحلیلی درباره نحوه گام راه رفتن برای شناسایی تفاوت های ظریفی که بین راه رفتن شما و راه رفتن فرد داخل ویدئو  باشد پحش کند.  این تفاوت های کوچک  ممکن است منجر به درد شما شده باشد.

لمس کردن: یعنی استفاده از دست ها برای لمس ساختارهای مختلف در اطراف ران و یافتن ناهنجاری ها  یا ارزیابی اینکه آیا ساختار دردناکی  لمس میشود یا خیر

اندازه گیری دامنه حرکتی: اشاره به میزان حرکات مفصل شامل خم شدن، صاف شدن یا چرخش در آن مفصل است.

فیزیوتراپیست برای درمان مستقیم ممکن است از ابزارهای ویژه برای اندازه گیری نحوه حرکت مفصل لگن استفاده کند.

اتصالات عصلانی فراوانی در اطراف مفصل لگن وجود دارد که  اندازه گیری قدرت این عضلات می تواند به تعیین اینکه آیا ضعف عضلانی یا عدم تعادل باعث درد  شدید شما شده است، کمک می کند.

آزمونهای تحرک عملکردی : فیزیوتراپیست شما   ممکن است راه رفتن، صعود از پله ها، و یا دویدنتان را مشاهده کند برای تعیین اینکه چگونه درد ناحیه لگن بر تحرک عمومیتان تاثیر می گذارد.

تست های ویژه در تشخیص درد

تست های ویژه، مانور خاصی است که در اطراف لگن شما انجام می شود تا مشخص شود که کدام ساختار ممکن است  نقصی داشته باشد و مشکلی ایجاد کند. که میتواند شامل تست کمر باشد برای تعیین اینکه آیا درد لگن شما واقعا از ستون فقرات حاصل شده است یا نه.

پس از ارزیابی اولیه شما, متخصص فیزیوتراپ شما قادر خواهید بود طرح درمان درمان لگن  را در آغاز کنید. فیزیوتراپیست  ممکن است از عوامل فیزیکی مانند گرما یا یخ برای رفع التهاب کمک بگیرد

به یاد داشته باشید که درمان های غیرفعال مانند گرما یا یخ ممکن است احساس خوبی در شما ایجاد کند اما عملکردهای فعال  در برنامه فیزیوتراپی خود را از طریق ورزش کردن اثبات کنید که بهترین درمان برای درد لگن است.

تمرینات برای افزایش قدرت  یا تحرک در مفصل هیپ ممکن است توسط پزشک یا فیزیوتراپیست تجویز شود.

بخشی از برنامه تمرینی در خانه است و شما میتوانید هر روز بخشی از تمرینات را در خانه انجام دهید

شما باید یک عضو فعال در درمان فیزیوتراپی باشید و در صورت داشتن هر گونه سؤال آنرا مطرح کنید.

تمرینات برای بهبود قدرت و تحرک و یا استحکام لگن اهمیت فراوانی در سلامت شما دارد. تمرینات ساده ای که روزانه انجام می شود، یک راه خوب برای حفظ فعالیت های مفصل هیپ به شمار می رود.

همزمان با بهبود درد لگن، تقویت مفصل لگن ممکن است گزینه دیگری برای به حداکثر رساندن عملکرد و فعالیت آن  باشد.

تحقیقات همچنین نشان داده است که تکنیک های تحرکی در مفصل می تواند به بهبود دردهای کوتاه مدت و  بلند مدت در بیماران مبتلا به استئو آرتریت(بیماری تخریبی پیش‌رونده در غضروف مفاصل است) کمک کند.

بهبود در درد همچنین ممکن است همراه با بهبود تحرک در مفصل  باشد.

مفصل لگن یکی از مهمترین عناصر تحمل وزن در بدن است و مسئولیت بسیاری از فعالیت های عملکردی مانند راه رفتن و دویدن، نشستن و ایستادن و صعود از پله ها است.

درد در لگن شما ممکن است فعالیت های عادی شما را محدود کند. تحقیقات نشان داده است که کار با یک درمانگر فیزیوتراپی می تواند درد و تحرک کلی شما را بهبود بخشد. با قوی نگه داشتن و ایجاد تحرک در لگن، درد در این ناحیه به سرعت  می تواند از بین برود و بازگشت به فعالیت های طبیعی در سریع ترین زمان اتفاق بیفتد.

درمان سرخوردگی مهره های کمر

اسپوندیلولیستزیس یا سرخوردگی مهره های کمر شرایطی است که در آن یک استخوان در ناحیه کمر (مهره ها) از محل خود می لغزد و روی استخوان زیرین آن قرار می گیرد. این شرایط بیشتر در بخش پایین ستون فقرات ایجاد می شود. در بعضی از موارد، سرخوردگی مهره کمر می تواند باعث وارد شدن فشار به طناب نخاعی یا ریشه های عصبی شود. به این ترتیب فرد با کمر درد و بی حسی یا ضعف در یک یا هر دو پای خود مواجه می شود. در موارد نادر، این شرایط همچنین می تواند باعث از بین رفتن کنترل ادرار یا مدفوع شود. در صورتی که با این وضعیت روبرو شدید، بلافاصله با پزشک خود تماس گرفته و ملاقات نمایید.

گاهی اوقات وقتی یک مهره کمر از محل صحیح خود لغزش پیدا کرده و روی مهره زیرین قرار می گیرد، ممکن بیمار هیچ علائمی در این رابطه در خود مشاهده نکند یا این علائم پس از گذشت چند سال مشاهده گردد. در ادامه، ممکن است بیمار احساس درد در ناحیه پایین کمر یا باسن خود داشته باشد. در این حالت عضلات پا دچار گرفتگی یا ضعف خواهند شد و حتی ممکن است علائم لنگیدن در فرد ایجاد شود.

علت ها و دلایل

استخوان های ستون فقرات در محل مفاصل کوچک به یکدیگر متصل شده و به این ترتیب ستون فقرات تشکیل شده و امکان حرکت آن فراهم می شود. سر خوردگی و جابجایی مهره کمر معمولاً به خاطر مشکلات مربوط به یک یا چند مورد از این مفاصل کوچک ایجاد می شود که این مفاصل حرکت یک استخوان در ستون مهره ها را امکان پذیر می کنند. در این حالت موارد زیر می تواند علت سرخوردگی مهره ها در ستون فقرات باشد:

•    وجود نارسایی مفصل از زمان تولد به صورت مادرزادی

•    آسیب دیدگی مفصل در نتیجه تصادف یا سایر ضربه های وارد شده

•    ترک خوردگی یک مهره در نتیجه فشار وارد شده به خاطر استفاده زیاد از مفصل

•    آسیب دیدگی یک مفصل به خاطر عفونت یا ابتلا به آرتروز

سرخوردن مهره کمر می تواند کودکان و نوجوانان را در فعالیت های ورزشی تهدید کند. بعضی از انواع ورزش ها، مثل ژیمیناستیک یا وزنه برداری، می توانند فشار بیش از حد به استخوان های کمر وارد کرده و باعث شکستگی مهره ها در ستون فقرات و سر خوردگی آنها شود. افراد در سنین بالا نیز ممکن است به خاطر فرسایش مهره های کمر به این مشکل دچار شوند. علاوه بر این سر خوردگی مهره ها می تواند بدون ایجاد شکستگی و فقط در نتیجه فرسایش دیسک کمر و مفصل در افراد مسن مشاهده گردد.

انواع سر خوردگی مهره ها

امروزه انواع مختلفی از سر خوردگی مهره ها وجود دارد که رایج ترین آنها به شرح زیر هستند:

•    سرخوردگی مادرزادی: اصطلاح مادرزادی به معنی وجود نقص در زمان تولد است. سر خوردگی مادرزادی در نتیجه تشکیل غیر عادی استخوان ایجاد می شود. در این مورد، قرارگیری غیر عادی مهره ها در کنار یکدیگر می تواند فرد را در معرض ریسک بالای سرخوردگی و لغزش آنها بر روی یکدیگر قرار دهد.

•    سر خوردگی ایستمیک: این نوع بیماری در نتیجه اسپوندیلولیزیس ایجاد می شود و این مشکل به خاطر شکستگی های ایجاد شده به خاطر فشار در مهره های ستون فقرات مشاهده می شود. در این موارد، ایجاد شکستگی ها می توانند باعث ضعیف شدن استخوان به نحوی شود که مهره ها بر روی یکدیگر لغزش پیدا کرده و سر بخورند.

•    سر خوردگی تخریبی: این شرایط رایج ترین نوع ناهنجاری ایجاد شده می باشد. با بالا رفتن سن، دیسک ها (سطوح بالش مانند بین مهره های کمر) سطح آب خود را از دست می دهند. به این ترتیب حالت متخلخل دیسک از بین رفته و مقاومت آن در برابر حرکت مهره ها از بین می رود.

موارد کمتر رایج ابتلا به سر خوردگی مهره ها به شرح زیر هستند:

•    سر خوردگی ناشی از وارد شدن ضربه: در این حالت ایجاد یک آسیب دیدگی باعث شکستگی مهره ها در ستون فقرات یا لغزش آنها بر روی یکدیگر می شود.

•    سر خوردگی پاتولوژیک: این نوع سر خوردگی در نتیجه ضعیف شدن ستون فقرات به خاطر ابتلا به یک بیماری (همچون پوکی استخوان)، ایجاد عفونت، یا تشکیل تومور در افراد مشاهده می شود.

•    سر خوردگی پس از عمل جراحی: این نوع سر خوردگی مهره ها معمولاً پس از عمل جراحی ستون فقرات ایجاد شده یا وضعیت سر خوردگی پس از انجام جراحی تشدید می شود.

علائم و نشانه ها

علائم سر خوردگی مهره ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

•    درد در ناحیه کمر یا باسن

•    درد در ناحیه پایین کمر که به سمت یک یا هر دو پا کشیده می شود

•    بی حسی یا ضعف در یک یا هر دو پا

•    ایجاد مشکل برای راه رفتن

•    درد در ناحیه پا، کمر، یا باسن که در هنگام خم شدن یا پیچ خوردن تشدید می شود

•    از دست دادن کنترل ادرار و مدفوع، در موارد نادر

گاهی اوقات سر خوردگی مهره ها هیچ علائمی را برای بیمار به همراه ندارد.

تشخیص

در صورت مشکوک بودن به ایجاد مشکل سر خوردگی مهره ها، پزشک از عکس برداری رادیولوژی ناحیه کمر برای تایید تشخیص خود استفاده می کند. عکس برداری رادیولوژی می تواند ایجاد هر گونه شکستگی یا ترک خوردگی در مهره ها و نیز لغزش آنها از محل قرارگیری را مشخص کند. علاوه بر این ممکن است برای بیمار از سی تی اسکن یا اسکن ام آر آی (MRI) برای مشخص کردن آسیب وارد شده و کمک به درمان سرخوردن مهره کمر مشکل استفاده شود.

راه ها و روش های درمان

روش های درمانی غیر جراحی برای بیماران بزرگسال دچار سر خوردگی مهره ها شبیه روش هایی است که برای بیماران مبتلا به کمر درد و یا درد پا استفاده می شود و می تواند از یک یا ترکیبی از روش های درمانی زیر تشکیل شود:

مصرف دارو

در صورتی که سر خوردگی مهره ها باعث ایجاد درد شود، پزشک ممکن است برای شما داروهای خوراکی مناسب تجویز کرده یا از روش تزریق دارو برای رفع مشکل استفاده نماید.

داروهای قابل استفاده برای مشکل سر خوردگی مهره ها

بخش عمده درد ناشی از سر خوردگی مهره ها را می توان با مصرف دارو کنترل کرد. در این رابطه دو انتخاب اصلی به شرح زیر وجود دارد:

•    داروهای مسکن: این داروها می توانند درد را کنترل کرده و علائم ناراحتی بیمار را کاهش دهند. برای مثال از این داروها می توان از استامینوفن، تیلنول و موارد مانند آن نام برد.

•    داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs): این داروها می توانند به کاهش التهاب (ورم) بیمار کمک کرده و درد را کنترل نمایند. در صورتی که قصد دارید از این داروها استفاده کنید، انتخاب های زیادی برای شما در این رابطه وجود دارد. برای مثال داروهای ایبو پروفن (آدویل)، آسپیرین، یا آلیو، همگی داروهای ضد التهاب غیر استروئید هستند.

فیزیوتراپی

برنامه فیزیوتراپی می تواند یکی از موثر ترین روش ها برای درمان سرخوردگی مهره ها به 2 دلیل اصلی زیر باشد: (1) این درمان می تواند عضلاتی که از ستون فقرات حمایت می کنند را تقویت نماید، و (2) می تواند به بیمار نحوه مراقبت صحیح از ستون فقرات و پیش گیری از آسیب دیدگی های احتمالی بعدی در آینده را آموزش دهد.

روش های فیزیوتراپی شامل هر دوی درمان های فعال و غیر فعال (انفعالی) است.

•  درمان های غیر فعال می تواند به ریلکس کردن بیمار و بدن وی کمک موثر نماید. به این دلیل به این درمان ها غیر فعال گفته می شود که نیازی به مشارکت فعال بیمار در این برنامه های درمانی نیست. در این حالت برنامه فیزیوتراپی احتمالاً با درمان های انفعالی شروع می شود تا به این ترتیب فرصت لازم برای بهبودی را در اختیار بدن شما قرار دهد. این روش بطور خاص زمانی مفید است که دچار ترک خوردگی یا شکستگی پارس اینترآرتیکولاریس شده باشید. روش های درمان انفعالی شامل امواج مافوق صوت، گرما و سرما درمانی، الکترو درمانی با تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS)، و ماساژ عمیق بافت است. هدف از این درمان ها دستیابی به مرحله ای از بهبود است که بیمار بتواند از روش های فعال استفاده نماید.

•درمان های فعال مربوط به انجام تمرین های حرکتی هستند که می توانند بدن شما را تقویت کرده و به پیش گیری از برگشت مجدد درد ناشی از سر خوردگی مهره ها کمک موثر کنند. در بخش فعال فیزیوتراپی، فرد متخصص به شما درباره تمرین های مختلف که می توانند انعطاف پذیری، قدرت، ثبات در ناحیه کمر، و دامنه حرکتی را بهبود بخشند، آموزش های لازم را ارائه خواهد کرد. به این ترتیب شما می توانید با نحوه حرکت دادن صحیح مفاصل خود به سادگی آشنا شوید.

درمان دستی

خدمات درمان دستی توسط پزشک متخصص استخوان، فیزیوتراپیست، یا سایر افراد آموزش دیده در این حوزه به افراد متقاضی ارائه می شود و می تواند باعث کاهش درد با دستکاری وضعیت مفصل آسیب دیده و حرکت دادن آن شود.

تزریق

در صورتی که درد بیمار بسیار شدید باشد، تزریق دارو می تواند به رفع مشکل کمک موثر نماید. تزریق های اپیدورال می تواند به کاهش التهاب ایجاد شده در ناحیه آسیب دیده کمک کند. در مورد شکستگی یا ترک خوردگی پارس، تزریق را می توان با لیدوکائین و استروئید به منظور تشخیص بهتر مشکل و نیز تسکین درد بیمار انجام داد.

در صورتی که درد بیمار پس از تزریق لیدوکائین کاهش پیدا کرد، می توان فرض کرد ترک خوردگی یا شکستگی پارس منبع درد بیمار می باشد. علاوه بر این تزریق استروئید که درواقع نوعی جراحی بسته ستون فقرات است می تواند در کاهش التهاب ایجاد شده در اینترآرتیکولاریس پارس مفید باشد و به کاهش درد بیمار کمک کند. به این ترتیب بیمار می تواند شرایط لازم را برای انجام تمرین های حرکتی فیزیوتراپی و استفاده از سایر روش های درمانی غیر جراحی به دست آورد.

استفاده از بریس های کمر

هنگام ایجاد مشکل سر خوردگی مهره ها، به علت اینکه مهره ها در محل مناسب خود قرار نداشته و دچار لغزش شده اند، ممکن است ارائه حمایت کافی از طریق ستون فقرات برای فعالیت های بدن دشوار باشد. به این ترتیب احتمالاً فشار وارد شده به عضلات افزایش پیدا می کند و این فشار باعث خستگی عضلات شده و درد آنها را به همراه دارد. به این ترتیب برای حمایت از عضلات پایین کمر و درمان سرخوردگی مهره های کمر ، پزشک ممکن است از شما بخواهد از یک بریس یا شکم بند برای یک مدت مشخص استفاده کنید.

کودکان یا افراد بزرگسال دچار مشکل سر خوردگی مهره ها می توانند از بریس ها یا شکم بندهای مخصوص به عنوان بخشی از برنامه درمانی غیر جراحی (محافظه کارانه) خود استفاده کنند. استفاده از بریس معمولاً برای بیمارانی پیشنهاد می شود که دچار ترک خوردگی یا شکستگی پارس اینترآرتیکولاریس شده باشند و با حمایت کافی از مهره ها احتمال رفع مشکل به خودی خود وجود داشته باشد.

بریس های ستون فقرات یا شکم بند های مخصوص می توانند به شکم شما فشار وارد شده و به این ترتیب بخشی از فشار وارد شده به ستون فقرات را کاهش دهند. هدف از استفاده این ابزارهای کمکی کاهش بخشی از درد بیمار و حمایت از ستون فقرات تا زمانی است که مشکل ایجاد شده برای بیمار درمان شود.

عللی که باعث ایجاد کمر درد می شوند

 که برای عده زیادی از مردم هم اتفاق می افتد ناشی از گرفتگی عضلات کمر و فشار به ستون فقرات است، این درد اغلب با سیاتیک همراه است .راه های زیادی برای درمان کمر درد وجود دارد و اگر هیچ یک از این کارها موثر نباشد باید اقدام به جراحی کرد. 

علایم شایع

درد ممکن است مداوم باشد، یا تنها زمانی رخ دهد که بدن در وضعیت خاصی قرار گیرد. امکان دارد درد با سرفه یا عطسه ، خم شدن ، یا چرخاندن بدن بدتر شود.

خشکی و انعطاف پذیری کمر, فعالیت بدنی همراه با فشار یا بلندکردن جسم سنگین, ضربه یا سقوط شدید, مشکلات ستون فقرات در کمر, عفونت ها, دیسک کمر, مشکل در عصب, پوکی استخوان, تومورها, اسپوندیلوز (خشک و انعطاف ناپذیر شدن ستون فقرات ), مشکل مادرزادی در کمر, زایمان, توجه داشته باشید که اغلب علت واضحی وجود ندارد.

عوامل ایجاد کمر درد

عللی که باعث ایجاد کمر درد می شوند شامل:

بلند کردن وزنه های سنگین به شکلی نا مناسب

فعالیت های سنگین ناگهانی

پرت شدن از بلندی، تصادف، ورزش های حرفه ای یا سنگین

وضعیت بد هنگام خوابیدن یا لمیدن

بد نشستن و بد ایستادن

طولانی خم شدن به سمت جلو

نگه داشتن گوشی تلفن با شانه (کسانیکه به خاطر شغلشان این کار را هر روز و طولانی مدت انجام می دهند.)

حمل کیف یا کوله سنگین وزن یا به مدت طولانی

کشیدگی و صدمه دیدن عضلات کمر

شکستگی ستون فقرات 

سرطان ستون فقرات

سیاتیک

فتق دیسک

تنگی کانال نخاعی

انواع آرتروز

شرایط فیزیکی که می توانند منجر به کمر درد شوند عبارتند از:

ضعف عضلانی

اضافه وزن

بارداری

عوامل موثر در افزایش خطر

عوامل افزایش دهنده خطر

عوامل خطر بیومکانیک

شغل های مستلزم پشت میز نشینی

باغبانی و سایر کارهای مشابه (مزرعه داری و غیره )

شرکت در فعالیت های ورزشی و نرمشی ، به خصوص اگر به طور نامنظم باشد.

درمان کمر درد

آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون برای بررسی وجود بیماری زمینه ساز، عکس ساده از ستون فقرات ، سی تی اسکن ، یا ام .آر.آی باشند.

از تشک سفت استفاده کنید (در صورت لزوم ، یک تخته زیر تشک خود بگذارید).

گذاشتن کیسه یخ یا انجام ماساژ سرد، یا گذاشتن حوله گرم یا شیشه آب گرم ، روی ناحیه ای که درد دارد.

استفاده از وسیله مخصوص حمایت از کمر

همچنین بخوانید : از علل تا درمان کمر درد

نقش مثبت استراحت بر درمان کمر درد

استراحت

بیمار باید چند روز در منزل استراحت کند. البته استراحت بیش از دو روز ممکن است به علت ایجاد مشکلات روحی و به علت کاهش قدرت انقباضی عضلات کمر، درد را بیشتر کند. همچنین با استراحت طولانی مدت، خطر لخته شدن خون در ساق پا افزایش میابد پس فرد دچار کمردرد باید هرچه زودتر فعالیت معمول روزانه را شروع کند.

استراحت در رختخواب به مدت طولانی تر بستگی به شدت بیماری دارد. تحقیقات اخیر نشان داده اند که برای مشکلات کمر، فعال ماندن بهتر از استراحت طولانی مدت در رختخواب است . برای 2-1 روز در وضعیتی که راحت هستید استراحت کنید. به پشت بخوابید و یک بالشت زیر زانو های خود بگذارید تا کمی خم شوند یا به پهلو بخوابید و یک بالشت بین پاهایتان بگذارید. برای مدت طولانی در یک وضعیت نخوابید. هر 3-2 ساعت حدود 20-10 دقیقه قدم بزنید و دوباره دراز بکشید.

هر 3-2 ساعت یکبار کمرتان را به مدت 20-15 دقیقه گرم کنید. با کیسه آب گرم یا حوله برقی. دوش آب گرم هم مفید است. برای بعضی افراد سرد کردن بهتر از گرم کردن موجب کاهش درد میشود. میتوانید به همین تعداد و مقدار ذکر شده محل درد را سرد کنید و امتحان کنید که آیا سرد کردن موضع برای شما مفید است یا خیر. معمولا وقتی بعد از یک فعالیت بدنی شدید کمردرد ایجاد میشود در چند روز اول سرد کردن محل درد مفید است و بعد از گذشت چند روز ممکن است گرما مفیدتر باشد.

دارو

پزشک معالج از داروهای ضد التهاب مانند بروفن یا سلکسیب و از داروهای شل کننده عضلانی برای کاهش درد استفاده میکند. گاهی اوقات لازم میشود پزشک معالج علائم بیماری را با تزریق کورتیکوستروئید در کمر شما کاهش دهد. این کار معمولاً در صورتی انجام میشود که بعد از گذشت شش هفته از انجام اقدامات ذکر شده قبلی مشکلات بیمار همچنان باقی باشد. تزریق معمولاً در نیمی از موارد موفق است.

داروهایی مثل آسپیرین یا استامینوفن برای رفع دردهای خفیف ،امکان دارد داروی ضددرد قوی تر یا شل کننده عضلانی تجویز شود.

توجه :داروها باعث تسریع التیام ضایعه نمی شوند. آنها فقط به کاهش علایم کمک کنند.

فیزیوتراپی

متخصص فیزیوتراپ با اقداماتی نظیر گرم کردن، تحریک الکتریکی، استفاده از میدان های الکتریکی، کشش و دیگر تمهیدات، میتواند درد بیمار را کاهش دهد.

نرمش های مفید برای درمان کمردرد

نرمش

بعد از کاهش علائم بیماری زیر نظر فیزیوتراپ شما نرمش های کششی و تقویتی را یاد خواهید گرفت و انجام خواهید دارد که تاثیر بسیار مهمی در درمان قطعی شما دارند. بدون انجام این نرمش ها درمان شما ناقص بوده و عارضه ممکن است بزودی عود کند. این نرمش ها باید هرچه زودتر بعد از فروکش کردن درد حاد شروع شوند.

ماساژ

ماساژ بدن را تحریک می کند تا مواد ضد درد طبیعی بنام اندورفین از داخل بدن ترشح شود؛ مسکن های طبیعی که حوصله و وضع روحی خوب را به شما باز می گردانند. اندورفین ها عامل احساس خوبی هستند که به شما دست می دهد؛ احساس سرخوشی و نشاطی که پس از یک بازی سنگین والیبال یا پس از خنده و تفریح با دوستانتان در هنگام خوردن قهوه به شما دست می دهد. در زایمان، ماساژ از آن رو اهمیت دارد که شما را به فردی که از شما مراقبت می کند نزدیک تر می سازد، خواه این فرد مامای شما باشد یا همراه شما در اتاق زایمان. لمس بدن شما توسط کسی که دوستش دارید و می خواهد به شما کمک کند در زمانی که باید از پس انقباض ها برآمده و شاید خسته یا حتی مضطرب و نگران شده اید قدرت مضاعفی به شما می دهد.

یک مطالعه نشان داده است زنانی که در هنگام زایمان ماساژ دریافت می کرده اند در مقایسه با یک گروه کنترل که کسی آنها را ماساژ نداده بود اضطراب کمتری داشتند، درد کمتری حس کرده بودند، طول مدت زایمان آنها کوتاهتر بود و  پس از زایمان نیز در آنها کمتر مشاهده شد. پس از زایمان نیز در آنها کمتر مشاهده شد. 

فعالیت

تا حد امکان سعی کنید به کارهای روزانه یا مدرسه برسید. البته باید در بازگشت به فعالیت های عادی کاملاً با احتیاط عمل کنید. از انجام فعالیت های سنگین تا 6 هفته خودداری کنید.

پس از التیام ضایعه ، در پیش گرفتن یک برنامه وزشی منظم می تواند در پیشگیری از آسیب مجدد کمک کننده باشد.

رژیم غذایی

هیچ رژیم خاصی توصیه نمی شود. البته اگر چاقی وجود داشته باشد، توصیه می شود رژیم لاغری گرفته شود.

درمان های دیگری نیز بسته به درجه آسیب وجود دارند، مثلاً جراحی (اگر دیسک دچار مشکل شده باشد)، تحریک الکتریکی عصب ، طب سوزنی ، کفش های مخصوص ، و غیره .

اگر کمر درد دارید و این علائم را مشاهده می کنید. با یک پزشک مشورت نمایید:

احساس کرختی یا به سختی حرکت دادن دست و پا

اگر مشکلاتی در کنترل ادرار خود دارید یا بی نظمی هایی مشاهده می کنید

اگر تب و سر درد دارید و در حال پیشروی است

اگر سن شما بیش از 60 سال است و به مدت طولانی استروید مصرف کرده اید

اگر در دست چپ یا سینه احساس درد دارید.

حامله هستید

پس از 72 ساعت و انجام خود درمانی بهبودی حاصل نشد

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دچار درد خفیف در قسمت پایین کمر خود هستید که علی رغم خوددرمانی ، حداقل 4-3 روز است که ادامه دارد.

اگر کمر درد شدید است یا دوباره عود کرده است .

اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کنترل شده اید. توجه داشته باشید که داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.