معرفی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی

تربیت بدنی رشته میان رشته ای می باشد که از علوم مختلف برای تقویت و تربیت جسم و روان انسان استفاده می کند. این رشته از یک سو مشتمل بر یکسری رشته های پایه ی پزشکی می باشد تا جایی که فارغ التحصیل آن تا حد یک پزشکیار با جسم انسان آشنا می شود و از سوی دیگر بخشی از دروس این رشته شامل علوم تربیتی است تا دانشجوی این رشته با تنش و واکنش انسانها آشنا شود و بتواند به عنوان یک مربی با ورزشکاران یا دانش آموزان به درستی برخورد کند. و بالاخره یک بعد این رشته شامل علوم ورزشی می شود یعنی دانشجو، علوم ورزشی را به صورت علمی و عملی آموزش می بیند تا بتواند در رشته های مختلف ورزشی مهارت داشته باشد و همچنین توانایی تحقیق در علوم ورزشی را به دست بیاورد.

توانایی های لازم:
دانشجوی این رشته باید از کودکی ورزشکار باشد. چون یکسری از مهارت های پایه ای را مثل ژیمناستیک و یا دومیدانی که نیاز به هماهنگی کامل عصب و عضله دارد، نمی توان در بزرگسالی فراگرفت. در ضمن افرادی که از کودکی اهل ورزش هستند، انگیزه ی بیشتری برای فراگیری مطالب علمی و عملی از خود نشان می دهند. گفتنی است که قد آقایان داوطلب رشته تربیت بدنی باید حداقل 165 سانتی متر و خانم ها 158 سانتی متر باشد (قهرمانان تیم ملی از شرط یاد شده مستثنی هستند) و حداقل دید چشم آنها باید باشد. گفتنی است که این رشته بصورت نیمه متمرکز دانشجو می گیرد. یعنی در یک آزمون عملی مهارت، آمادگی و توانایی جسمی دانشجویان سنجیده می شود.
موقعیت شغلی در ایران:
فارغ التحصیل تربیت بدنی می تواند به عنوان مربی و مسوول ورزش در وزارتخانه ها و بعضی از وزارتخانه ها که بخش تربیت بدنی دارند، فعالیت کند. همچنین می تواند در ساخت وسایل و البسه ورزشی مشاور یک طراح باشد. چون نظرات یک کارشناس ورزشی نقش موثری در بهبود وسایل ورزشی دارد. در کل فارغ التحصیل این رشته اگر فرد فعالی باشد، هیچ وقت بیکار نمی ماند چون می تواند به عنوان مربی در باشگاههای ورزشی آزاد فعالیت کند و یا به عنوان مربی، کارشناس یا مربی بدنسازی جذب سازمان تربیت بدنی شود.

درس های این رشته در طول تحصیل:
دروس پایه:
آناتومی انسانی، فیزیولوژی انسانی، شیمی عمومی، فیزیک عمومی، ریاضیات پایه و مقدمات آمار، کمکهای اولیه، زیست شناسی.

دروس اصلی:
اصول فلسفه آموزش و پرورش، مبانی برنامه ریزی آموزش متوسطه، روانشناسی کودکی و نوجوانی، روانشناسی تربیتی، اصول و فنون مشاوره و راهنمایی، سنجش و اندازه گیری، تولید و کاربرد مواد آموزشی، روشها و فنون تدریس، مدیریت آموزشی.

دروس تخصصی:
اصول و مبانی تربیت بدنی، تاریخ تربیت بدنی، تغذیه و ورزش، آسیب شناسی ورزشی، رشد و تکامل حرکتی، فیزیولوژی ورزشی، یادگیری حرکتی، سنجش و اندازه گیری در تربیت بدنی، بهداشت و ورزش، تربیت بدنی در مدارس، مدیریت سازمانهای ورزشی ، مدیریت و طرز اجرای مسابقات، زبان اختصاصی، حرکت شناسی ورزشی، حرکات اصلاحی، تربیت بدنی و ورزش معلولین، مقدمات بیومکانیک ورزشی، مبانی روانی و اجتماعی، تربیت بدنی، آمادگی جسمانی، فوتبال، دو و میدانی ، ژیمناستیک، شنا، والیبال، بسکتبال، هندبال، تنیس روی میز، کشتی، بدمینتون.

چرا کودکم بی احترامی می کند؟

آیا از دست بی ‌احترامی‌ فرزندتان خسته شده‌اید؟‌ آیا هر حرفی که می ‌زنید فرزند شما با چشم غره و طعنه به شما نگاه می ‌کند؟ آیا آنها بسیار حراف هستند و خیلی حرف می ‌زنند و به شما بی ‌احترامی می ‌کنند؟ اگر شما نیز در گروه این والدین قرار دارید، مقاله زیر را بخوانید تا دریابید که چگونه می‌ توانید فرزندتان را کنترل و مدیریت کنید. اگر به رفتار کودکتان واکنش نشان ندهید و آن را قوی ‌تر نکنید، به احتمال زیاد آن رفتار خیلی زود فراموش ‌شان می ‌شود. بی ‌احترامی کودکان به والدین به صورت یک زنجیره در یک ردیف قرار دارد و در درجه اول به احساسات کودک مرتبط می‌ شود و درست از زمانی آغاز می‌ شود که کودک احساس می ‌کند، در مورد او عدالت رعایت نشده است و دچار سرخوردگی و خشم می ‌شود. سوء استفاده زبانی به معنای حمله به شخصی به منظور آسیب رساندن و کوچک کردن و ترساندن آن فرد است که اغلب اوقات شامل تهدید فرد مقابل و یا فحاشی و استفاده از کلمات زشت می ‌‌شود. کودکان و نوجوانانی که این روش را در پیش می‌ گیرند، در حقیقت قصد دارند با حمله به شخصیت پدر و مادر، آنها را کنترل کنند و در واقع به پیامد و نتیجه عمل ‌شان فکر نمی‌ کنند.

دلایل بی ‌احترامی کودکان به والدین


دلیل بی ‌احترامی کودکان به والدین در اکثر موارد این است که آنها روش مناسب پاسخگویی احساسات‌‌ شان را نیاموخته‌اند و با تماشای اطرافیان و البته همسالان خود سعی می‌ کنند چیزهای جدید یاد بگیرند. زمانی که فرزند شما خسته و ناامید است و نمی ‌داند چگونه باید این حس خود را نشان دهد، با نگاه کردن به اطرافیانش درمی‌ یابد که این حس را چگونه انتقال دهد، مثلاً متوجه می ‌شود که شما در مواقع خستگی اخم می ‌کنید و چهره ‌تان عبوس می‌ شود، به این ترتیب به او به طور غیر مستقیم یاد می ‌دهید که هنگام خستگی باید اخم کند و چهره یک فرد عصبی را به خود بگیرد. نسبت به هر رفتار کودک ‌تان به طور مستقیم واکنش نشان ندهید، زیرا فرزندتان تحریک می ‌شود و مخصوصاً آن کار را انجام می‌ دهد.

یک نکته مهم را همیشه باید به خاطر داشته باشید


 اگر هر دفعه نسبت به بی ‌احترامی و رفتار بد کودک ‌تان واکنش قوی نشان دهید، در حقیقت رفتار کودک را تقویت کرده و به آن قدرت می ‌بخشید و همانطور که فرزند شما رشد می ‌کند و به سن نوجوانی می ‌رسد، به دنبال روش‌ های جدید می‌ گردد تا از آن طریق شما را تحت فشار قرار دهد. هر چقدر شما کمتر آن را به چالش بکشانید، نیروی فرزندتان را کمتر کرده‌اید و هر چقدر قدرت رفتار زشت فرزندتان کمتر باشد، زودتر به فراموشی سپرده می‌ شود؛ بنابراین بدترین کار و واکنشی که می ‌توانید در برابر کودک ‌تان از خود نشان دهید، مقابله با کودک است. اگرچه گاهی چشم‌ پوشی از رفتار آنها بسیار سخت است، ولیبهتر است در بدترین شرایط نیز بهترین واکنش را نشان دهید.

 واکنش در برابر طعنه کودکان

یکی از ارکان اصلی زنجیره بی ‌احترامی کودکان و رفتارهای کلامی زشت آنها، پاسخ ‌های کلامی نامناسب و طعنه زدن است که به طور کلی کودکان و نوجوانان، آن را به دو روش بروز می‌ دهند: معمولاً زمانی که احساس می ‌کنند تحت فشار هستند، می‌ خواهند با این روش به آرامش برسند و یا از آن در هنگام عصبانیت به عنوان روش ایمن برای کنترل و مدیریت خشم خود استفاده می ‌کنند. منظور از روش ایمن، روشی است که کمتر از هر وسیله دیگری آسیب و ضرر برساند. معمولاً طعنه زدن آموختنی است و فرزندان آن را از رفتار والدین الگو برداری می‌ کنند؛ بنابراین بخشی از


رفتارها و واکنش‌های کودکان ناشی از رفتار والدین است. معمولاً وقتی بچه ‌ها کار اشتباهی انجام می ‌دهند، پدر و مادر شروع به سرزنش کردن و طعنه زدن آنها می‌ کنند و کودکان در برابر این رفتار والدین حالت دفاعی به خود می‌ گیرند و خود نیز این نوع رفتار را می ‌آموزند و هنگام نشان دادن خشم خود به سایر افراد از این روش استفاده می ‌کند و این بسیار تحقیر کننده است و موجب قطع ارتباط میان افراد می‌ شود. تمامی این مکانیسم رفتاری طعنه ‌زدن و بی ‌احترامی و پر حرفی ارتباطات را کمرنگ و کمرنگ ‌تر می‌ کند، وقتی هر یک از این رفتارها را از فرزندتان مشاهده کردید، اولین سوالی که باید از خودتان بپرسید،migna.ir این است که چه چیزی موجب این رفتار کودک شده است؟ پیدا کردن پاسخ این سوال خیلی سخت نیست، گاهی یک کار به اتمام نرسیده و گاهی جنگ قدرت و ... دلیل آن هر چه باشد، بعد از شناسایی آن، بهترین روش، خنثی کردن آن است و هیچ‌ چیز ساده ‌تر و اثر بخش‌تر از این نیست که از فرزندتان بخواهید این‌ گونه رفتار نکند و به او بگوئید با من این‌گونه صحبت نکن، من این روش صحبت تو را دوست ندارم و نمی‌ پسندم. و سپس بقیه حرف ‌های او را گوش ندهید و از او دور شوید. بدین ترتیب شما قدرت را به دست آورده‌اید، در صورتی که اگر بایستید و با کودک خود بحث کنید، در حقیقت او را قدرتمند کرده‌اید، حتی اگر فرزندتان به شما گفت که تو مرا درک نمی ‌کنی و من به همین دلیل به تو بی ‌احترامی می‌ کنم، فقط کافی است برای او توضیح دهید که این وظیفه اوست که به گونه‌ ای رفتار کند که شما متوجه او و حرکاتش بشوید و او را درک کنید و بی‌احترامی، هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد.

بی ‌احترامی فرزند به خواهر یا برادر

هنگامی که یکی از فرزندان شما به خواهر یا برادرش بی‌ ادبی می‌ کند، اگر چه برای شما به عنوان پدر و مادر سخت است که مداخله نکنید، ولی سعی کنید مداخله نکنید. بچه ‌ها باید یاد بگیرند که روی پای خود بایستند. آنها در اتوبوس، در مدرسه و در کلاس تنها هستند و باید بیاموزند که چگونه از حق خود دفاع کنند؛ لذا این ایده اصلاً سنگدلانه نخواهد بود. آنها باید بیاموزند که در برابر این رفتارها چه واکنشی از خود نشان دهند. در این موارد می‌توانید از کودک خود بخواهید که یا نوع گفتارش را تغییر دهد و یا جمع را ترک کند و تنها بماند و به اتاقش برود. سعی کنید کودک خود را از جمع خارج و در گوشه‌ای به تنهایی با او صحبت کنید، زیرا سرزنش کودک در جمع باعث خجالت او نزد سایر کودکان شده و بعضاً مشکل تشدید می ‌شود. همه مشکلات در شرایط خصوصی ‌تر راحت ‌تر حل و فصل می ‌شوند. اگر واقعاً قصد شما، تغییر رفتار کودک ‌تان است، بهتر است دور از کودکان دیگر، با او حرف بزنید و او آسان ‌تر تصمیم بگیرد. اگر سن کودک شما کم است و نمی‌ تواند به راحتی شما را درک کند، می‌ توانید با گرفتن اسباب‌ بازی‌اش و محدود کردن تماشای تلویزیون او را متقاعد کنید تا زمانی که خواسته شما را برآورده نکرده است، نمی ‌تواند کار دیگری نیز انجام بدهد. و البته بهترین روش این است که ابتدا به او این فرصت را بدهید تا در زمان مناسب آن را انجام دهد؛ یعنی در حالی که از او توقع دارید آن کار را انجام دهد، ولی اجازه دهید هر زمان که تمایل دارد انجام دهد.

مهارت‌ های اجتماعی و حل مسائل

چگونگی تعامل و صحبت کردن با دیگران و چگونگی نشان دادن واکنش در برابر لطف و مهربانی سایرین و ... مهارت‌ های حل مسائل نیز عبارت است از چگونگی واکنش در برابر هر نوع رفتار سایرین و برطرف کردن انتظارات و مطالبات اطرافیان و این مهارت است که کودکان را در معرض انتقاد سایرین قرار می ‌دهد. برخی از کودکان به همین دلیل است که تکالیف‌ شان را انجام نمی‌ دهند، زیرا نمی‌ خواهد در کلاس مورد انتقاد قرار بگیرند و برای کار خود پاسخگو باشند.

آموزش مهارت حل مسائل به کودکان

همه افراد باانگیزه هستند ولی سوال اینجاست که انگیزه آنها چیست؟ هر کودکی برای انجام کاری مشتاق و علاقه‌ مند است و یکی از کارهایی که والدین می ‌توانند انجام دهند، این است که در برابر خواسته کودک مقاومت کنند و کنترل اوضاع را به دست بگیرند. در این موارد سکوت والدین و نشان ندادن واکنش به این معناست که در برابر قدرت و خواست کودک تسلیم شده‌اند. گاهی اوقات حتی لازم است با فریاد کشیدن و اصرار بر خواسته خود، اجازه ندهید کودک بر شما مسلط شود! گاهی واقعاً هیچ راه دیگری وجود ندارد. گاهی کودکان به روش دیگری برای گوش ندادن به والدین، متوسل می ‌شوند و پدر و مادر همواره باید به دنبال روش جدیدی باشند تا کنترل کودک را در اختیار داشته باشند. اگر هر روز با کودک خود کلنجار

می‌ روید تا او بموقع از خواب بیدار شود، مطمئن باشید که مشکل حل نشده است، زیرا حتی اگر روزی کودک این کار را انجام دهد، برای نشان دادن قدرت خود به روش دیگری متوسل می‌ شود و مثلاً مسواک نمی ‌زند و یا حتی اگر دندانش را هم مسواک بزند، موهایش را شانه نخواهد کرد و یا لباس ‌هایش را عوض نخواهد کرد و یا تکالیفش را انجام نخواهد داد و ... در این موارد پدر و مادر روزگار سختی خواهند داشت. اولین گام در آموزش این مهارت به کودکان درک چگونگی طرز تفکر آنهاست. آنها همواره در تلاشند تا مشکل جدید را حل کنند؛ ولی روش آنها، ناکارآمد و تعریف شده است. شما با روش نظام‌مند باید با این روش‌های ناکارآمد، مقابله کنید. راه ‌حل ‌های ساده‌ای همچون گرفتن تلفن همراه او و یا محدود کردن تماشای تلویزیون، مفید و کارآمد نخواهد بود؛ باید یک روش و یک تصویر کامل و جامع داشته باشید. در اکثر مواقع فریاد کشیدن و اصرار بر خواسته خودتان نیز مۆثر نیست و مشکل حل نخواهد شد، گاهی اوقات با داد زدن، فقط ضعف خود را به کودک نشان داده‌اید و او را قدرتمندتر می ‌کنید. سعی کنید حق انتخاب را به او بدهید و از کلمه «من می ‌خواهم» استفاده کنید؛ یعنی به جای اینکه به او دستور بدهید که از تختخواب بلند شو، بگوئید، من می‌ خواهم که تو بلند شوی و یا من می‌ خواهم که تکالیفت را انجام دهی؛ سپس اتاق را ترک کنید. migna.ir اگر کودک شما باز هم خواسته شما را انجام نداد، به او بگوئید که باید عواقب آن را نیز در نظر بگیرد. مثلاً به او بگوئید اگر از رختخواب بلند نشوی، نمی ‌توانی هیچ کار دیگری هم انجام بدهی. نمی‌ توانی بازی کنی، نمی‌ توانی مدرسه بروی، نمی ‌توانی تلویزیون ببینی، نمی ‌توانی درس بخوانی و در نهایت در امتحاناتت مردود و بی ‌سواد می ‌مانی. و تمام این عواقب انتخاب خودت خواهد بود.


اگر واقعاً قصد شما، تغییر رفتار کودک ‌تان است، بهتر است دور از کودکان دیگر، با او حرف بزنید و او آسان ‌تر تصمیم بگیرد. اگر سن کودک شما کم است و نمی‌ تواند به راحتی شما را درک کند، می‌ توانید با گرفتن اسباب‌ بازی‌اش و محدود کردن تماشای تلویزیون او را متقاعد کنید تا زمانی که خواسته شما را برآورده نکرده است، نمی ‌تواند کار دیگری نیز انجام بدهد. و البته بهترین روش این است که ابتدا به او این فرصت را بدهید تا در زمان مناسب آن را انجام دهد؛ یعنی در حالی که از او توقع دارید آن کار را انجام دهد، ولی اجازه دهید هر زمان که تمایل دارد انجام دهد.

انگیزه دادن به کودک

بعد از تعطیلات تابستان بازگشت به روال عادی روزهای مدرسه کمی سخت است؛ به خصوص برای کودکانی که تمام اوقاعت فراغت خود را در منزل مانده ‌اند. اغلب والدین در این مورد با مشکل رو به‌ رو می ‌شوند و فرزند آنها صبح با غرغر رختخواب را ترک می ‌کند. زمان انجام تکالیف مدرسه، اوضاع بدتر می ‌شود. موضوع قابل توجه این است که کودک انگیزه‌ دارد و فقط در برابر خواست شما مخالفت می‌ کند، برخی از کودکان با انجام ندادن تکالیف مدرسه و بیدار نشدن بموقع از خواب، قصد دارند به والدین خود بگویند که آنها این کارها را طبق خواست و به روش خود انجام خواهند داد، نه به خواسته پدر و مادر و روش آنها.وقتی فردی احساس ناتوانی و ضعف می ‌کند، سعی می ‌کند با قهر کردن، قدرتمند جلوه کند و وقتی کودک شما احساس ضعف و ناتوانی می ‌کند، با مدرسه نرفتن و انجام ندادن تکالیف و خودداری از انجام خواسته ‌های والدین می ‌خواهد قدرت خود را نشان دهد و ثابت کند که کنترل اوضاع را در دست دارد. در این موارد کنترل شرایط کاملاً از دست پدر و مادر خارج می ‌شود؛ ولی کودک این روش را تنها راه نشان دادن و اثبات قدرت خود می ‌داند. در این مواقع شما باید به او هشدار دهید و او را از پیامدهای طبیعی رفتارش آگاه کنید.

تشویق کودک

گاهی حتی لازم است که اجازه دهید کودک این مراحل را طی کرده و نتیجه و عواقب رفتار خود را مشاهده کند. گاهی نیز با در نظر گرفتن یک جایزه برای او می ‌توانید او را ترغیب کنید تا به حرف‌ های شما گوش بدهد. خیلی ساده است، اگر امتحاناتش را با موفقیت سپری کرد جایزه خواهد گرفت و اگر نتیجه دلخواه را نگرفت، هیچ تنبیهی در کار نخواهد بود. اگر تلاش شما برای سر به راه کردن کودکان نتیجه ‌ای نداد و این تلاش به جنگ والدین و فرزندان تبدیل شد و یا اگر فرزند شما کم‌ انگیزه است و به صحبت‌ های شما گوش نمی‌ دهد، ممکن است ناشی از یک مشکل و یک نگرانی بزرگ و یا نوع واکنش شما نسبت به رفتار او باشد که در این موارد بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
منبع: دنیای سلامت

شناخت شخصیت کودکان از طریق نقاشی

رازهای شناخت شخصیت کودکان از طریق نقاشی

نقاشی نیز مانند سایر توانایی های ذهنی و عملکردهای کودک، تابع مستقیمی از سن، شرایط محیطی، نوع ارتباطات درونی و بیرونی خانواده، حساس بودن و پاسخگو بودن محیط نسبت به نیازهای ذهنی و روانی کودک و ویژگی ها و گرایشات کلی شخصیتی کودک است.


نقاشی نیز مانند سایر توانایی های ذهنی و عملکردهای کودک، تابع مستقیمی از سن، شرایط محیطی، نوع ارتباطات درونی و بیرونی خانواده، نوع محرکات ارایه شده به کودک، متناسب بودن این محرکات با سطح شناختی کودک، حساس بودن و پاسخگو بودن محیط نسبت به نیازهای ذهنی و روانی کودک و ویژگی ها و گرایشات کلی شخصیتی کودک است. در تحلیل نقاشی، باید این نکته را در نظر داشت که می توان حالات روانی و احساسی کودک را از میان اجزای نقاشی استنباط کرد، اما این در شرایطی است که کودک، با آزادی و به دلخواه خود و نه به اصرار اطرافیان، دست به قلم ببرد.

در این نقاشی می توان به خوبی، آمیزه ای از دقت، خلاقیت و استعداد را مشاهده کرد. طراحی دقیق برگ ها و لباس های مترسک، نشان دهنده دقت و توجه کودک به جزییات است. هم چنین حالت کشیدن چشم های مترسک، بازگوی همین حقیقت است که کودک، نگاهی دقیق به اطراف خود دارد، نسبت به اتفاقات اطراف خود، کنجکاوی نشان می دهد و تمایل دارد که از تمام وقایع و مسایل، آگاه باشد.

گل آفتابگردان، نماد سرزندگی و امید است. کودک، با استفاده از رنگ های مختلف برای ترسیم گل آفتابگردان، نشان می دهد که خواهان دوری از یکنواختی در محیط است.

کودک، شخصیت مثبتی دارد و ملایم و آرامش طلب است. ممکن است کودک، رابطه کمی با محیط اطراف خود داشته باشد. باید درصدد بود از راه های مختلف، از جمله بازی های گروهی نظارت شده و بهبود کیفیت روابط با والدین، به خصوص مادر و دیگران و تاثیرگذاری کودک در جمع، عزت نفس و روابط اجتماعی کودک را افزایش داد.

نیازهای کودک، در خانواده و به طور کامل و به موقع برطرف می شود، اما نکته ای که می توان به آن توجه کرد، این است که احتمال دارد کودک، خواسته ای داشته باشد که برای ابراز آن، دچار مشکل است یا به طور آشکار نمی تواند آن را عنوان کند.

استفاده از رنگ های گرم و روشن در نقاشی، نشان دهنده روحیه شاد کودک است. تسلسل وقایع رخ داده، یعنی پریدن گربه روی لبه حوض برای شکار ماهی ها و افتادن گلدان گل روی زمین، نشان می دهد کودک، از نظر استدلال روابط منطقی و رشد شناختی عینی، در سطح خوبی قرار دارد؛ اما خطاهایی نیز وجود دارد، از قبیل پوشانده شدن قسمتی از درخت توسط حوض که از نظر منطقی اشتباه است؛ به علت این که درخت، از حوض بالاتر قرار دارد که این خطا به علت عدم وجود تفکر انتزاعی، در این سن، طبیعی است. درخت با تنه قوی و شاخه های پُر و سرسبز، نشان دهنده جاری بودن احساس امنیت در زندگی کودک و داشتن عزت نفس است.

نقاشی کودکان، حدود سن سه سالگی، ترکیبی از خطوط درهم و اشکال نامنظم و تکامل نیافته است. migna.ir به مرور، ترسیم های آن ها، شکل منسجم تری به خود می گیرد. این نقاشی، علاوه بر تایید نظریه مراحل ترسیمی، نشان دهنده خلاقیت و قدرت تعمیم کودک در محیط است.

برای کودک سه ساله، ترسیم اجزای صورت رسم شده در یکی از دایره ها، نشان دهنده رشد شناختی بالای کودک، نسبت به سطح معمول آن در هم سالانش است. تمرینات افزایش قدرت توجه و تمرکز، برای این کودک، می تواند موجب استفاده بیش تر از توانایی های ذهنی و شناختی او شود.


 مجله شهرزاد
و سایتhttp://www.sportaek.blogfa.com