انواع سرخوردگی مهره

انواع سرخوردگی مهره

انواع مختلفی از سرخوردگی مهره وجود دارد که شایع‌ترین آن‌ها عبارت است از:

• سرخوردگی مهره مادرزادی:اصطلاح مادرزادی نشان‌دهنده عارضه‌ای است که از زمان تولد وجود داشته است. سرخوردگی مهره مادرزادی به دلیل روند غیر طبیعی تشکیل استخوان‌ها به وجود می‌آید. در این مورد، ترتیب و آرایش غیر معمول مهره‌ها باعث می‌شود که بیشتر در معرض خطر سر خوردن قرار داشته باشند.
• سرخوردگی مهره ایستمیک:این نوع از سرخوردگی مهره در نتیجه اسپوندیلوز به وجود می‌آید. اسپوندیلوز عارضه‌ای است که منجر به ایجاد شکستگی‌های کوچکی در مهره‌های کمر می‌شود. در بعضی از موارد، این شکستگی‌ها استخوان مهره را به حدی ضعیف می‌کنند که از جای خود به بیرون می‌لغزد.
• سرخوردگی مهره تخریبی:این شایع‌ترین حالت از عارضه سرخوردگی مهره است. با افزایش سن، دیسک‌ها (قطعات ضربه‌گیر که در بین مهره‌ها قرار دارند) آب خود را از دست می‌دهند و از قابلیت ارتجاع و انعطاف‌پذیری آن‌ها کاسته می‌شود. در نتیجه، این دیسک‌ها دیگر قادر نیستند که همراه با مهره‌ها حرکت کنند.

حالت‌هایی از سرخوردگی مهره که از شیوع کمتری برخوردار است، عبارت است از:

• سرخوردگی مهره آسیبی:که در آن، یک آسیب‌دیدگی منجر به شکستگی یا سرخوردن مهره می‌شود.
• سرخوردگی مهره پاتولوژیکی:هنگامی اتفاق می‌افتد که ستون مهره‌ها به خاطر وجود یک بیماری در بدن، مانند پوکی استخوان، عفونت یا تومور، ضعیف می‌شود.
• سرخوردگی مهره بعد از جراحی:این نوع از سرخوردگی بعد از انجام عمل جراحی بر روی ستون مهره‌ها به وجود می‌آید یا تشدید می‌شود.

سرخوردگی مهره چقدر شایع است؟

درحقیقت  سرخوردگی مهره کمر شایع‌ترین علت کمردرد در جوانان و نوجوانان می‌باشد. بروز علائم سرخوردگی مهره غالباً در زمان جهش رشدی در دوره نوجوانی شروع می‌شود. البته سرخوردگی مهره کمر تخریبی اغلب در سنین بالاتر از 40 سالگی اتفاق می‌افتد.

علائم سرخوردگی مهره چیست؟

بسیاری از افرادی که دچار سرخوردگی مهره هستند، هیچ گونه علائمی ندارند و حتی خودشان نمی‌دانند که به این عارضه مبتلا هستند. وقتی که علائم این عارضه بروز می‌کند، درد پایین کمر شایع‌ترین آن است. این درد معمولاً به پایین کمر و باسن کشیده می‌شود و ممکن است حسی شبیه به گرفتگی عضلات ایجاد کند.

همچنین سرخوردگی مهره می‌تواند باعث اسپاسم عضلانی در عضلات همسترینگ در ناحیه کمر و ران‌ها شود. گرفتگی عضلات همسترینگ ران می‌تواند باعث شود که یک فرد با گام‌های کوتاه و لنگان و زانوی کمی خمیده راه برود. اگر مهره سرخورده بر روی یکی از عصب‌های نزدیک خود فشار وارد کند، درد ناشی از آن می‌تواند به ران و حتی خود پاها کشیده شود. همچنین ممکن است پاها سوزن سوزنی یا بی‌حس شود.

سرخوردگی مهره چگونه درجه‌بندی می‌شود؟

• درجه 1-سرخوردگی به میزان کمتر از 25%
• درجه 2-سرخوردگی بین 25 تا 50%
• درجه 3-سرخوردگی بین 50 تا 75%
• درجه 4-سرخوردگی بیشتر از 75%
• درجه 5-در این حالت، کل جسم مهره بالایی به طور کامل به سمت جلو سرخورده و در مقابل جسم مهره پایینی قرار می‌گیرد. این حالت خاصی از سرخوردگی مهره است که تحت عنوان اسپوندیلوپتوز نامیده می‌شود و بسیار نادر است. 

سرخوردگی مهره چگونه تشخیص داده می‌شود؟

عکسبرداری اشعه ایکس از پایین کمر می‌تواند خارج شدن یک مهره از جایگاه خود را نشان دهد. همچنین ممکن است برای بررسی دقیق‌تر استخوان‌ها و اعصاب درگیر در این عارضه لازم باشد که از اسکن‌های سی تی و یا ام آر آی (که تصویر دقیق‌تر و حاوی جزئیات بیشتری را تولید می‌کند) استفاده شود.

سرخوردگی مهره چگونه درمان می‌شود؟

تسکین درد

برخی از بیماران برای بهبود کیفیت زندگی در شرایطی که درد ناشی از این عارضه شدید باشد، نیاز دارند که از داروهای مسکن استفاده کنند. داروهای مسکن می‌توانند به صورت موقتی، درد ناشی از سرخوردگی مهره را تسکین دهند، اما برای برطرف کردن علائم این عارضه در دراز مدت اثری ندارند.

درمان فیزیکی

وقتی که بیمار از علائم سرخوردگی مهره رنج می‌برد، اولین گام در مدیریت این عارضه، استراحت کافی در رختخواب است تا درد ناشی از این عارضه تسکین پیدا کند و بافت‌هایی که دچار التهاب شده‌اند به طور طبیعی بهبود یابند.

در مرحله بعد، درمان فیزیکی می‌تواند فوایدی در کمک به تقویت عضلات پایین کمر و کاهش خطر بروز مجدد علائم این عارضه داشته باشد. تمرین‌های فیزیکی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را برای بهبود انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات درگیر در این عارضه انجام داد. یک فیزیوتراپیست می‌تواند با توجه به وضعیت شما تمرین‌های مناسب را برایتان توصیه کند و بر پیشرفت فیزیکی روند درمان نظارت کند.

در طول مدت درمان، بیمار باید از شرکت کردن در ورزش‌هایی که خطر برخورد در آن‌ها وجود دارد و یا سایر فعالیت‌هایی که ممکن است باعث فشار بر ستون مهره‌ها شود، خودداری کند. اگر شغل بیمار به گونه‌ای است که نیاز به کار فیزیکی سنگین دارد، باید برای مدتی از کار مرخصی بگیرد.