گودی بیش از حد کمر

گودی کمر (Hyperlordosis)

ستون فقرات صاف نمی باشد بلکه 4 انحنا دارد که در ناحیه گردنی به سمت عقب، در ناحیه سینه ای به سمت جلو، در ناحیه کمری به سمت عقب و در ناحیه ساکرال به جلو تعقر دارد. این انحناها توانائی ستون فقرات برای ایفای نقش در موارد زیر را بیشتر می کند:

                                                            

1-توانائی ایستادن
2-جذب شوک و ضربات
3-حرکات در دامنه های متفاوت
4-قدرت بیشتر
5-...

ما تا حد زیادی مدیون انحناها هستیم! میزان انحنای ستون فقرات در یک ناحیه، بر سایر قسمتها اثر می گذارد و سبب تغییر آنها می شود.

در حالت عادی به انحنای کمر که به سمت جلو تعقر دارد لوردوز می گویند حال وقتی میزان انحنای کمر به حدی بیشتر از میزان طبیعی آن برسد اصطلاحاً آن را هایپرلوردوزیس یا گودی بیش از حد  می گویند. در هیپرلوردوز قوس ستون فقرات کمری به جلو بیشتر شده، شکم به جلو آمده و باسن به عقب می رود با افزایش انحنای ستون فقرات در ناحیه کمری مهره ها به سمت جلو کشیده می شود در نتیجه این تغییر فاصله بین دو مهره در ناحیه قدامی نسبت به وضعیت طبیعی افزایش واز ناحیه خلفی این فاصله کاهش می یابد در موارد پیشرفته ممکن است این عارضه باعث له شدگی قسمت خلفی دیسک کمری و اتصال مهره هابه یکدیگر شود. زمانی که انحنای کمری افزایش می یابد مرکز ثقل بدن ازنزدیک مرکز به قسمت پشت مهره ها انتقال می یابد و زائده های شوکی مهره ها به یکدیگر نزدیک و در نتیجه از اندازه مجرای بین مهره ای که اعصاب نخاعی از آنجا می گذرد کاسته می شود و ممکن است به اعصاب فشار وارد کرده و ایجاد کمر درد نماید. به همین دلیل مهمترین عامل ایجاد بیشتر کمردرد ها و دردهای پایین و پشت، وجود قوس زیاد کمری می باشد.

                                    

توجه برای خانم ها: گودی بیش از حد کمر در خانم ها شایع تر است. به علت این که قوز پشتی و ناهنجاری‌‌های ستون فقرات در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود، گودی بیش از حد کمر هم در آنها نسبتاً بیشتر است. خانم‌ها در سنین پایین ‌تری دوره رشد ناگهانی بلوغ خود را طی می‌کنند و همین امر شاید علت بالاتر بودن ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی در آنها باشد. استفاده از کفش‌های پاشنه بلند مهم ترین عامل ابتلا به گودی بیش از حد کمر در خانم ها است. نمی‌توان گفت که خانم ها کفش پاشنه بلند نپوشند، اما حداقل کفشی را بپوشند که بیشتر از3 تا 5 سانتی‌متر پاشنه نداشته باشد. علاوه بر این، حتما باید پاشنه کفش، پهن و لژدار باشد.
بارداری در زنان، یکی از عوامل ابتلا به هایپرلورودزیس است. در دوران بارداری شکم به جلو آمده و عضلات آن شل می‌شود. از آن پس مادر باید تا دو سال به کودک خود شیر بدهد که وضعیت غلط  شیردهی به کودک هم یکی دیگر از عوامل ابتلا به هایپرلوردوزیس در زنان به شمار می‌رود.
به مادرانی که کودک شیرخوار دارند، توصیه می‌شود هنگام شیردهی بالشی را روی پای خود قرار دهند و کودک خود را روی آن قرار داده سپس شیر دهند. همچنین در بعضی از فواصل به حالت خوابیده به کودک خود شیر دهند.

علل‌ هایپرلوردوزیس

در حالت کلی علل هایپرلوردوزیس ساختاری(ارثی) و یا عملکردی(اکتسابی) می باشد:

1-بیماری ها: پولیو میلیت(فلج اطفال)، آکندروپلازی (نوعی بیماری ارثی که با اختلال در رشد و تکامل استخوان ها و نسوج غضروفی همراه است.)
2-التهاب دیسک کمر یا در اصطلاح علمی دیسکایتیس
3-پوکی استخوان: با تغییر ارتفاع و شکل نرمال مهره ها سبب تغییر انحناهای طبیعی ستون فقرات می شود.
4-در رفتگی تدریجی مهره ها یا در اصطلاح علمی اسپوندیلولیستزیس: این حالت بیشتر در ناحیه ی کمری دیده می شود و با لغزش یا جابجائی مهره ها همراه می باشد. بیماران از کمر درد، احساس جدا شدگی و لقی کمر، گودی بیش از حد کمر و برجستگی باسن شکایت دارند.(ارثی یا مادرزادی)
5-کیفوزیس یا قوز بیش از اندازه ناحیه پشت: که به دنبال آن ستون فقرات کمری بصورت جبرانی دچار انحنای بیش از حد می شود.
6-در رفتگی‌ دو طرفه لگن‌
7-چاقی: به ویژه بزرگ شدن بیش از حد شکم و ضعف عضلات این ناحیه باعث کشیدگی بیش از حد ستون فقرات بسمت جلو و افزایش گودی کمر می شود.
8-زایمان های‌ مکرر
9-عدم مبادرت به انجام تمرینات ورزشی
10-عدم رعایت الگوهای مناسب حرکتی مخصوصاٌ خوابیدن به پشت و برداشتن غلط اجسام سنگین
11-کوتاه بودن تاندون پشت پاشنه پا (آشیل)
12-ضعف‌ عضلات‌ شکمی‌ و عضلات‌ خلفی‌ ران‌ و بازکننده‌های‌ مفصل‌ ران‌ به علل مختلف
13-کوتاهی‌ عضله‌ سوئز خاصره‌ای‌ و راست‌ رانی و عدم مبادرت به انجام تمرینات ورزشی‌
14- کوتاهی‌ عضلات‌ ناحیه‌ کمری‌(بازکننده‌های‌ کمر)

روش های تشخیص هایپرلوردوزیس

1-پرتونگاری بوسیله x-Ray: این روش که برای اندازه گیری لوردوز بکار می رود.ابتدا از نمای جانبی ستون فقرات فرد یک تصویر جانبی عکسبرداری کرده و سپس انتهای فوقانی  مهره اول کمری و انتحای تحتانی پنجمین مهره کمری را روی عکس مشخص کرده و زاویه ی تلاقی این دو خط را بدست می آوریم.

                                                            
2-پانتو گراف: وسیله ای برای اندازه گیری قوز پشتی و لوردوز می باشد. این ابزار که درقسمت انتهایی خود به یک دسته مجهز است بر روی چرخهایی با اصتحکاک کم سوار است و براحتی در سطح افقی و ساجیتال می تواند حرکت کند. برای سطح انحنای ستون فقرات دستگاه پانتوگراف یک جدول ثابت دارد که مقدار قوس را نشان می دهد.

                                                            
3-استریوفوتوگراف
4-مویر فوتوگرافی
5-خط شاقولی وتست نیویورک: بر اساس تست نیویورک وقتی خط شاقولی از نقاط شاخص عبور می کند در ناحیه کمر باید به گونه ای باشد که در یک فرد طبیعی40 درصد ناحیه کمری در خلف خط شاقولی و 60 درصد آن در قدام خط شاقولی قرار گیرد بنابراین در کسانی که قسمت خلفی درصد کمتری را به خود اختصاص داده است هایپرلوردوزیس تشخیص داده می شود.

                                                            
6-اینکلینومتر

                                                            
7-خط کش منعطف: از فلز مخصوص ساخته شده 60 سانتیمتر می باشد و با پلاستیک پوشیده شده است این وسیله می تواند به شکلهای مختلف درآید و شکل خود را برای مدتی حفظ کند.

                                                            
8- کایفومتر و اسپاینال موس

                                                                         

عوارض و مشکلات

1-تنگ شدن سوراخ های بین مهره ای ستون فقرات و فشار به ریشه های عصبی
2-تنگ شدن فضای خلفی دیسک
3-زمینه بروز فتق دیسک (دیسک کمر)
4-پیری زودرس و تغییرات استحاله ای ستون فقرات
5-عدم تعادل عضلانی و کشیدگی لیگامان ها
6-به هم خوردن تعادل و کشیدگی عضلات محافظت‌کننده ستون فقرات نیز کمردردهای تیر کشنده به اندام های تحتانی در پی خواهد داشت.
7-برآمدگی شکم
8-گودی بیش از حد کمر می‌تواند قوز پشت و به دنبال آن افزایش فرورفتگی ستون فقرات گردنی و آسیب به ساختارهای آن را در پی داشته باشد.
9-با افزایش لوردوز کمری باسن به طرف عقب برجسته می شود و تحت فشار قرار می‌گیرد.
10-سخت تر کردن عمل زایمان در خانم ها
11-کوتاهی قد
12-بدشکلی بدن
13-ایجاد زمینه درد و کاهش راندمان بدنی
14-کاهش میزان تحمل پذیری و خستگی زودرس

ورزش های پارگی رباط صلیبی

ورزش های پارگی رباط صلیبی

شما برای کسب یک نتیجه موفق از جراحی بازسازی لیگامان متقاطع یاصلیبی قدامی مفصل زانو نیاز به برنامه ریزی دارید. باید زانوی خود را قبل از جراحی برای آن آماده کنید و بعد از جراحی هم اقدامات خاصی را طبق برنامه ای مشخص انجام دهید. مهمترین وظیفه شما قبل از جراحی بدست آوردن دامنه حرکتی مناسب در مفصل زانو است و بعد از جراحی شما باید با انجام نرمش های خاصی حرکت مفصل زانوی خود را به حالت اول برگردانده و عضلات اطراف آنرا قوی کنید.

بدون انجام دادن این نرمش ها نمیتوانید انتظار داشته باشید نتیجه خوبی از عمل جراحی خود بگیرید. در این دوره باید صبر داشته باشید و با دقت اقدامات لازمی را که پزشک معالج از شما می خواهد انجام بدهید. دوران بازپروری زانو به پنج مرحله تقسیم می شود.

 مرحله اول نرمش ها در جراحی رباط صلیبی ACL

 این مرحله قبل از انجام جراحی بازسازی زانو بوده و هدف از آن بدست آوردن حرکت کامل مفصل زانو است. به این معنی که در پایان این دوره شما باید بتوانید زانوی آسیب دیده را به اندازه زانوی سالمتان کاملاٌ خم و راست کنید. هدف دیگر این مرحله آنست که تا آنجا که ممکن است عضله چهارسر خود را تقویت کنید. عضله چهارسر در جلوی استخوان ران قرار داشته و وظیفه آن اینست که زانو را به حالت راست و مستقیم درآورد.

نرمش هایی که در این مرحله باید انجام شوند عبارتند از

• به پشت دراز بکشید. پاشنه خود را روی یک کتاب کلفت قرار داده و اجازه بدهید زانوی شما شل شده و کاملاٌ به حالت مستقیم درآید. چند لحظه در همین حالت بمانید سپس بدون اینکه پاهایتان را حرکت دهید، عضله چهارسر ران خود را که در جلوی ران قرار دارد به مدت ده ثانیه با حداکثر قدرت منقبض کنید. سپس عضله را شل کرده و چند ثانیه استراحت کنید و مجدداٌ این کار را تکرار کنید. این نرمش را ده مرتبه تکرار کنید.

• به پشت دراز بکشید. در حالیکه سعی میکنید کف پای خود را روی زمین نگه دارید زانوی طرف مبتلا را به آرامی خم کرده تا جاییکه زانو بیشتر از آن خم نشود و شما یک احساس کشیدگی و ناراحتی خفیف در زانو بکنید. چند لحظه در همین حال بمانید و سپس به آرامی پا را به وضعیت اول برگردانید.چند لحظه استراحت کنید و این حرکت را ده مرتبه تکرار کنید.

• به پشت دراز بکشید. در حالیکه زانوی خود را مستقیم نگه داشته اید پاشنه پا را به اندازه یک وجب از زمین بلند کنید. پا را چند لحظه در همین حالت نگه داشته و سپس به آرامی آنرا پایین بیاورید. چند لحظه استراحت کنید و این حرکت را ده مرتبه تکرار کنید.

---

---

مرحله دوم نرمش ها در جراحی لیگامان صلیبی ACL

شامل دو هفته اول بعد از عمل جراحی است. از اهداف مهم این مرحله، کم کردن تورم زانو است که به طور طبیعی بعد از جراحی مفصل زانو بوجود میاید. کاهش تورم با انجام دو اقدام مهم عملی میشود. اول آنکه نباید زیاد سرپا بایستید چون ایستادن به مدت طولانی تورم زانوی شما را بیشتر میکند. در این دو هفته باید بیشتر سعی کنید دراز کشیده و با گذاشتن یک بالشت در زیر ساق، زانو را بالاتر از سطح قلب خود نگه دارید.

اقدام مهم دیگر برای کاهش تورم سرد کردن زانو است. برای سرد کردن زانو میتوانید از زانوبند های مخصوص که به یک سیستم آب سرد متصل هستند استفاده کرده یا بطور ساده از کیسه آب سرد یا یک کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ استفاده کنید. سرد کردن زانو را باید تا رفع کامل تورم که ممکن است چند هفته هم طول بکشد ادامه دهید. دقت کنید که زانو نباید بطور ممتد سرد شود. آنرا بمدت بیست دقیقه سرد کنید و سپس اجازه بدهید مدتی هوا بخورد تا مجدداٌ گرم شود و سپس دوباره آنرا سرد کنید. مواظب باشید زانویتان خیس نشود. در تمام این دوران سعی کنید زانو را بالا و سرد نگه دارید مگر مواقعی که نرمش میکنید.

ممکن است پزشک معالج شما نوعی جوراب به شما بدهد که با پوشیدن آن تورم مفصل زانوی شما کم شود. پوشیدن این جوراب ممکن است با کمی خارش همراه باشد و شما را اذیت کند ولی مطمئن باشید استفاده از آن به نفع شما است.

نرمش های این مرحله را میتوانید بلافاصله بعد از عمل جراحی شروع کنید. به یاد داشته باشید که نرمش ها را به آرامی بیشتر کنید و آنقدر به خودتان فشار نیاورید که زانویتان درد بگیرد. این نرمش ها عبارتند از :

•  به پشت دراز بکشید. پاشنه خود را روی یک کتاب کلفت قرار داده و اجازه بدهید زانوی شما شل شده و کاملاٌ به حالت مستقیم درآید. روش دیگر انجام دادن این نرمش که میتوانیم آنرا بعد از یک هفته انجام دهیم به این صورت است که یک ملحفه را از زیر کف پا عبور داده و دو طرف آنرا با دو دست میگیریم و با کشیدن دو طرف ملحفه سعی میکنیم زانوی خود را در حالت مستقیم و کشیده قفل کنیم.

• به پشت دراز بکشید. در حالیکه سعی میکنید کف پای خود را روی زمین نگه دارید زانوی طرف مبتلا را به آرامی خم کرده تا جاییکه زانو بیشتر از آن خم نشود و شما یک احساس کشیدگی و ناراحتی خفیف در مفصل زانو بکنید. چند لحظه در همین حال بمانید و سپس به آرامی پا را به وضعیت اول برگردانید.چند لحظه استراحت کنید و این حرکت را ده مرتبه تکرار کنید.

• در حالیکه پای شما کاملاٌ کشیده است عضلات چهارسر ران خود را که در جلوی ران قرار دارند به مدت ده ثانیه با حداکثر قدرت منقبض کنید. سپس عضله را شل کرده و چند ثانیه استراحت کنید و مجدداٌ این کار را تکرار کنید. این نرمش را ده مرتبه تکرار کنید.

    انقباض عضله چهارسر ران

• به پشت دراز بکشید. در حالیکه زانوی خود را مستقیم نگه داشته اید پاشنه پا را به اندازه یک وجب از زمین بلند کنید. پا را چند لحظه در همین حالت نگه داشته و سپس به آرامی آنرا پایین بیاورید. چند لحظه استراحت کنید و این حرکت را ده مرتبه تکرار کنید.

• حرکت کشکک. به این صورت که با انگشتان سبابه و شست دست، استخوان کشکک را گرفته و در جهت های بالا و پایین و چپ و راست حرکت میدهیم. این حرکت را باید تا پایان مرحله سوم انجام دهیم.

• مچ پا را صد بار در هر ده دقیقه بالا و پایین میبریم.

در ابتدا نرمش های اول و دوم را هر دو ساعت ده دقیقه و سپس بعد از چند روز هر ساعت ده دقیقه انجام میدهیم. نرمش های سوم و چهارم را در هفته های اول روزی 4 بار و هر بار 10 دقیقه انجام میدهیم سپس بتدریج مقدار آنرا به هر بار 20 دقیقه افزایش میدهیم.

از روز بعد از عمل میتوانید با دو عصای زیر بغل راه بروید. در حین راه رفتن هردو پای خود را زمین بگذارید ولی سعی کنید پای عمل شده را کامل به زمین فشار ندهید و مقداری از فشار وارده به آن را با کمک عصا بگیرید. بعد از گذشت 4-2 هفته باید بتوانید بدون کمک عصا راه بروید. وقتی که مایعی که بعد از جراحی در مفصل زانوی شما جمع میشود بطور کامل جذب شد و توانستید بدون درد زانوی خود را خم و راست کنید و دامنه حرکتی زانوی شما از صفر تا 100 درجه بود و قدرت عضلات ران شما به حد کافی رسید میتوانید بدون عصا راه بروید. تشخیص این موارد معمولاٌ با پزشک معالج ارتوپد است.
در آخر هفته اول باید بتوانید زانوی خود را کاملاٌ صاف کرده و 90 درجه خم کنید و بدون کمک روی صندلی بنشینید و بلند شوید. در پایان هفته دوم باید بتوانید مقدار خم شدن زانو را به 110 درجه برسانید.

توانایی اینکه بیمار بتواند زانوی خود را کاملاٌ صاف و مستقیم کند معمولاٌ مشکل تر از توانایی خم کردن زانو بدست میاید و باید تاکید فراوانی شود که هرچه زودتر این توانایی بدست آید. بطور مثال در حین راه رفتن باید بیمار تشویق شود که زانوی خود را وقتی در حالت کاملاٌ صاف قرار داده است به عقب قفل کند.
اگر بعد از گذشت یک هفته نتوانستید زانوی خود را کاملاٌ صاف کنید باید از اکستنشن بورد  Extension board یا از روش آویزان کردن وزنه به زانو یا مچ پا استفاده کنید.

         اکستنشن بورد Extension boaed                      

    آویزان کردن وزنه به زانو   

   آویزان کردن وزنه به مچ پا

 اگر بعد از گذشت دو هفته نتوانستید زانوی خود را تا 90 درجه خم کنید باید آنرا با فشار دست خم کرده یا از روش وال اسلاید Wall slide استفاده کنید.

اگر بعد از 4 هفته اگر هنوز موفق به خم کردن زانو تا 90 درجه نشدید ممکن است پزشک شما تصمیم بگیرد زانوی شما را با فشار زیاد و زیر بیهوشی عمومی خم کند.

بعد از جراحی زانو ممکن است پوست اطراف محل شکاف جراحی کمی بیحس باشد. نگران نباشید. این بیحسی بتدریج کمتر می شود. البته ممکن است بطور کامل برطرف نشود.

 بعد از جراحی ممکن است کمی تب کنید. این طبیعی است ولی اگر تب زیاد شد یا باقی ماند باید به پزشک خود اطلاع دهید. اگر بعد از جراحی درد زانوی شما شدید شود بطوریکه با دارو بهبودی نیابد، تورم زانو زیاد شود، به علت مصرف دارو ناراحتی معده بگیرید، ترشح از زخم جراحی شما زیاد شود، حرکات زانوی شما بهتر نشود و یا درد و تورم در ساق پیدا کردید باید به پزشک معالج خود اطلاع بدهید.
در پایان این مرحله زخم جراحی شما بهبود یافته است.

ممکن است پزشک معالج بعد از جراحی از بریس زانو استفاده کند. البته استفاده از بریس مورد تایید همه پزشکان نیست.

مرحله سوم نرمش ها در جراحی رباط صلیبی ACL

 از پایان هفته دوم تا هفته ششم است. هدف از این مرحله اینست که شما بتوانید زانوی خود را کاملاٌ به حالت مستقیم درآورید و مقدار خم کردن آنرا افزایش دهید. در پایان این مرحله دامنه حرکتی زانوی شما باید به اندازه زانوی طبیعی یعنی حدود 135 درجه شود. در این مرحله شما میتوانید از دوچرخه ثابت و پله استفاده کنید و سر یک پای جراحی شده بایستید. انجام ورزش شنا در این مرحله مفید است.

مرحله چهارم نرمش ها در جراحی لیگامان صلیبی ACL

شش هفته بعد از جراحی تا آخر ماه سوم است. هدف از این دوران تقویت بیشترعضلات ران و بدست آوردن هماهنگی بین عضلات و مهارت در انجام حرکات پیچیده و فرز شدن است. مهمترین نرمشی که در این دوره انجام میشود اسکات با وزنه است. قبل از شروع اسکات با وزنه بیمار باید بتواند روی یک پا زانو را خم و راست کند. در حین انجام اسکات نباید زانوها زیاد خم شوند و زاویه زانو باید از 90 درجه بیشتر باشد. پرس پا با وزنه میتواند جایگزین مناسبی برای اسکات باشد. انجام ورزش های دوچرخه سواری و شنا در این مرحله مفید است. طناب زنی با دوپا و یک پا هم فعالیت مناسبی در این مرحله بوده، به هماهنگ شدن عضلات کمک میکند. در این مرحله باید به مرور زمان و بتدریج تعداد حرکات را کم کرده و وزنه ها را بیشتر کنیم.

مرحله پنجم نرمش ها در جراحی رباط صلیبی ACL

 بعد از گذشت سه ماه از عمل جراحی است. در این مرحله میتوانید بدوید. بعد از دو تا سه ماه بسته به پیشرفت بیمار ورزش های مثل دویدن به عقب، پرش به کنار و راه رفتن بصورت حرف 8 انگلیسی را انجام دهیم.

چگونه زانو درد خود را با ورزش کنترل کنیم؟

به جز تعداد کمی از مردم که بیمار هستند، در واقع بیشتر افراد می توانند حرکت فیزیکی فعال داشته باشند. برای انجام حرکات ورزشی قبل از هر کار باید به نکات زیر توجه داشته باشید:

 

این مقاله ی ادامه ی مقاله ی شماره ی یک : چگونه زانو درد خود را با ورزش کنترل کنیم می باشد 
ورزش و فعالیت بدنی کنترل شده منافع فراوان و خطرات کمی دارد.

 * همیشه از ایمنی و پایداری خود در محل تمرین اطمینان حاصل کنید.

 

*  ورزشهای جدید را آهسته و با احتیاط شروع کنید. 

 

 *کم کم و به تدریج مدت زمان و شدت ورزش را افزایش دهید.می توانید هر هفته کمی به شدت  تناوب و مدت زمان ورزش اضافه کنید.

 

 *واقع گرا باشید و اهداف دست یافتنی برای خود در نظر بگیرید.ابتدا مشخص کنید که دقیقا چه فعالیتی،چه زمانی،کجا و به چه مدت باید انجام بدهید.سپس برای رسیدن به این اهداف برنامه ریزی کنید.وقتی به اهداف اولیه رسیدید باید برای رسیدن به اهداف بعدی کمی فعالتر باشید.برنامه های خود را به خانواده و دوستان خود اطلاع دهید تا هم انگیزه ی شما بیشتر شود و هم مورد حمایت و تشویق قرار گیرید.

 

 *سخت کار کنید البته در حد توانایی خود.

 

 *ورزش درمان قطعی زانو درد نیست و احتمال اینکه حین ورزش کردن دچار زانو درد شوید وجود دارد. در این صورت باید استراحت کنید و فعالیت را کاهش دهید تا درد کاهش پیدا کند-اگر فعالیتی موجب احساس ناراحتی ، درد طولانی یا تورمی شود که بیشتر از دو روز طول بکشد و یا در طول شب فرد را از خواب بیدار کند باید دو روز استراحت کنید.هنگامی که درد کاهش پیدا کرد ورزش را به صورت کاملا ملایم ادامه دهید.به تدریج ورزش را به سطح قبلی خود برسانید.به خاطر داشته باشید که از انجام حرکات خاصی که موجب درد می شوند خودداری کرده و آنها را با احتیاط بیشتری وارد برنامه ورزشی خود کنید.

 

*  توجه داشته باشید که ورزش باید ملایم باشد و برای رسیدن به نتایج مطلوب نیازی به عرق ریختن فراوان ،در آمدن اشک شما و جراحت و خونریزی نیست!!!

 

ورزشها:

ابتدا با ورزشهای کم شدت شروع کنید.به عنوان مثال ورزشهایی که نیاز به تحمل وزن شما ندارد یعنی در حالت نشسته یا خوابیده.پس از اینکه کمی عضلاتتان قویتر شد ورزشهای دیگر که نیاز به تحمل وزن دارند مانند پیاده روی و سایر فعالیتها را می توانید انجام دهید.

 

* در اینجا ورزشهای ساده ای برای مرحله ی اول به منظور افزایش تحرک و فعالیت عضلات آورده شده اند.
روی زمین، مبل یا رختخواب بنشینید و پاهای خود را دراز کنید.در حالیکه پاهای خود را روی زمین نگه داشته اید،یک زانوی خود را به آرامی خم کنید تا حدی که بدون ایجاد درد، کشش ملایمی حس کنید.این حالت را به مدت 4-3 ثانیه حفظ کنید.سپس پای خود را دوباره به حالت مستقیم در آورید و تا آنجا که می توانید به سمت جلو بکشید و این حالت را به مدت 5 ثانیه حفظ کنید. این حرکت را تا 10 مرتبه انجام دهید و این تمرین را برای پای مقابل نیز انجام دهید. 

 * در همان حالت نشسته روی زمین مبل یا رختخواب پاهای خود را دراز کنید و یک حوله ی لوله شده را زیر یک زانو قرار دهید. زانو را کمی به پایین فشار دهید تا حوله کمی صاف شود سپس انگشتان و پنجه ی پا را به سمت خود بکشید تا حدی که در عضلات ساق پا کشش احساس کنید و پاشنه ی شما از زمین بلند شود.این حالت را به مدت 5 ثانیه حفظ کنید بعد عضلات را 5 ثانیه شل کنید. تمرین را 10 مرتبه تکرار کنید و برای پای مقابل نیز آن را انجام دهید.   

* اگر دستگاه پدالی یا دوچرخه ی ثابت دارید پدالها را طوری تنظیم کنید که در پایین ترین حد ممکن باشد و زانوی شما در حالت مستقیم قرار گیرد. پدالها را بدون مقاومت و نیروی زیاد به مدت 2 دقیقه به چرخش درآوردید. به مرور زمان مدت زمان تمرین را افزایش دهید. 

 

ورزشهایی برای تقویت عضلات ران:
* سعی کنید تمرینات زیر را دو مرتبه در هفته انجام دهید تا عضلات شما به تدریج ساخته شوند و بتوانید آنها را هر روز انجام دهید.

 

* روی صندلی بنشینید ، پاهای خود را مطابق شکل پشت پای دیگر قلاب کنید. با پای عقبی به پایی که جلوتر قرار گرفته فشار وارد کنید و همزمان با پایی که جلوتر قرار گرفته در مقابل این نیرو مقاومت کنید. تا آنجا که می توانید نیروی بیشتری وارد کنید. 5 ثانیه فشار وارد کنید و بعد 3 ثانیه عضلات را کاملا شل کنید. این تمرین را 6 مرتبه تکرار کنید و به مدت یک دقیقه استراحت کنید. می توانید تا 4 دوره ی 6 تایی این نرمش را انجام دهید (کلا 24 حرکت). برای پای دیگر نیز حرکت را تکرار کنید. 

* روی صندلی بنشینید بازوهای خود را خم کنید به آرامی بلند شوید و سپس آهسته بنشینید. مراقب باشید که حرکت شما آهسته و کنترل شده باشد. این حرکت را به مدت یک دقیقه انجام دهید و مدت زمان تمرین را در نظر داشته باشید تا بتوانید هر هفته کمی زمان را افزایش دهید.  به تدریج می توانید از صندلی کوتاهتری استفاده کنید. 

* مطابق شکل پای راست خود را روی پله قرار دهید. برای حفاظت بیشتر ، از نرده ها کمک بگیرید. با استفاده از پای دیگر خود روی همین پله به بالا و پایین قدم بردارید. تعداد قدمهای خود در یک دقیقه را بشمارید. این حرکت را برای پای چپ تکرار کنید. به مرور زمان می توانید تعداد قدمها در دقیقه را افزایش دهید و از پله ی بلندتری (حداکثر 45 سانتیمتر) استفاده کنید. البته برای انجام این حرکت قبل از هر کاری باید از پایداری و ایمنی خود اطمینان حاصل کنید. 

* اگر دوچرخه ی ثابت با مقاومت متغیر دارید می توانید به تدریج مقاومت پدالها را افزایش دهید تا قدرت و استقامت شما افزایش یابد.

 

* از یک شیء محکم مانند میز یا صندلی بگیرید ، سپس به آهستگی پایین و بالا بروید. مراقب باشید که کمرتان صاف باشد و زانوها را کمی خم کنید نه بیشتر.

 

* سپس زانوها را راست کنید. به تدریج می توانید کمی بیشتر بالا و پایین بروید. اما مراقب باشید که هرگز هنگام پایین رفتن زانوهای خود را بیشتر از 90 درجه خم نکنید.

از یک تیوب داخلی تایر دوچرخه یا یک باند الاستیک استفاده کنید و آن را به یک پایه ی صندلی متصل کنید. مطابق شکل روی صندلی بنشینید و یک پای خود را داخل آن قرار دهید به نحوی که پای شما در آن قرار گیرد و زانوی شما کمی خمیده باشد. سپس به آرامی زانوی خود را راست کنید و 5 ثانیه این حالت را حفظ کنید. مراقب باشید که کشش کنترل شده باشد و به آرامی پای خود را به حالت اول برگردانید. این تمرین را به مدت 2-1 دقیقه انجام دهید و آن را برای پای دیگر تکرار کنید.به مرور زمان می توانید تمرین را به مدت بیشتری انجام دهید و یا از باند الاستیک کوتاهتری استفاده کنید. 

 

پیاده روی :
بیشتر روزها سعی کنید بیرون بروید و پیاده روی کنید. طی چند هفته فواصل پیاده روی خود را به تدریج افزایش دهید. نگران نباشید. می توانید از یک چوبدستی یا عصا برای تکیه کردن استفاده کنید و هنگام احساس خستگی متناوبا استراحت کنید تا از فشاری که بر مفاصل شما وارد می شود کاسته شود.