چند نکته درباره سندرم تونل کارپال

چند نکته درباره سندرم تونل کارپال

 این بیماری یک مشکل شایع ، رنج‌آور و ناتوان کننده‌ای است که در اثر افزایش فشار داخل کانال مچ دستی ایجاد شده و در نتیجه آسیب به عصبی که از داخل کانال رد میشود (عصب مدیان ) رخ میدهد.اگر به هر علتی از جمله استفاده بیش از حد از مچ دست،فشار کانال ناحیه مچ افزایش یابد،منجر به کاهش خون رسانی به عصب در اثر تنگی عروق شده و مجموعه‌ای ازعلائم و نشانه‌ها را پدید می آورد که مشخص کننده سندرم کانال مچ دستی (CTS) است.

 

علل :

شکستگی ها،دررفتگی ها،تومورها،برخی از بیماری ها(مثل دیابت یا اختلالات تیروئید) و انجام فعالیت های تکراری در ناحیه مچ دست(همچون تایپیست، پیانیست‌ها، ویلچرسواران و استفاده ناصحیح از عصا) از مواردی هستند که باعث بروز این بیماری می شوند.

 شکل و آناتومی مچ دست در برخی افراد آنها را مستعد ابتلا به این سندرم می‌کند. لذا این بیماری گاهی بصورت خانوادگی دیده می شود.

میزان بروز این بیماری در خانم‌ها بیشتر از آقایان است و خانم‌ها در سنین ۳۰ تا ۶۰ سال بیشتر با این مشکل مواجه‌اند.

علائم :

خواب رفتن و گزگز انگشتان دست که اکثرا با درد همراه است. ابتدا  این علایم فقط در هنگام استراحت یا خواب ایجاد می‌شوند، اما وقتی بیماری شدیدتر شد، علایم ذکر شده دایمی می‌شوند.
با شدت یافتن بیماری علائمی همچون افتادن اجسام از دست بیمار، از دست دادن مهارت انگشتان، ضعف و لاغری در برخی عضلات دست، به مرور ظاهر می‌شوند.

تشخیص :

 تشخیص صحیح و سریع این بیماری برای تصمیم گیری درمان بیمار بسیار مهم است. تشخیص بر اساس شرح حال کامل بیماری، معاینه دقیق و انجام نوارعصب و عضله انجام می گیرد. نوارعصب و عضله به افتراق این بیماری از سایر بیماریهای ناشی از گرفتاری عصب کمک می کند.

درمان:
استراحت و کاهش حرکات دست، اولین مرحله در درمان سندرم تونل کارپال است.

این استراحت باید تا زمان کاهش گزگز انگشتان ادامه یابد. در صورت کاهش گزگز، در ابتدا می توان به انجام حرکات کششی پرداخت.

 استفاده از مچ بند مخصوص در سه ماه اول پس از شروع علایم و  همچنـین در خانمهای حامله بسیار موثر است. زاویه مچ بند  باید  تنظیم شود. اغلب مچ بند های  ساخته شده در بازار زاویه مناسبی ندارند و حتی باعث بدتر شدن علایم می شوند. مچ بند باید حتمآ در شب پوشیده شود. بهتر است در طی روز نیز از مچ بند استفاده کرد.

تصحیح وضعیت مچ در هنگام کار : مچ دست هنگام کار مثلا کار با کامپیوتر باید در صفر درجه باشد. خم شدن مچ باعث افزایش فشار به عصب می شود.

انجام فعالیتهایی که با مشت کردن مکرر می باشد نیز باعث فشار به عصب و ایجاد این سندرم می شود.

از مشت کردن در حالی که مچ دست به سمت داخل یا خارج  است خودداری شود.(زاویه مچ باید صفر درجه باشد) .

گرفتن اجسام مثل خودکار نازک فشار زیادی به مچ وارد می کند. بهتر است از خودکارهایی با بدنه ضخیم استفاده شود.

درمان‌های دارویی و تکنیک های خاص ورزشی برای درمان کمک‌ کننده‌اند.

در قسمت زیر 9 حرکت ورزشی مناسب را برای کاهش درد مچ دست و خواب رفتن انگشتان برای شما بیان می کنیم:

1- خم کردن دست به جلو

مچ دست را به آرامی به طرف جلو خم کنید.

به مدت 5 ثانیه دست را در این وضعیت نگه دارید.

این حرکت را سه بار در روز و هر بار 10 مرتبه انجام دهید.

2- خم کردن دست به عقب

مچ دست را به آرامی به طرف عقب خم کنید.

به مدت 5 ثانیه دست را در این وضعیت نگه دارید.

این حرکت را سه بار در روز و هر بار 10 مرتبه انجام دهید.

3- حرکت دست به پهلو

مچ دست صدمه دیده را به آرامی به پهلوها حرکت دهید.

در پایان هر حرکت، دست را به مدت 5 ثانیه نگه دارید.

این حرکت را سه بار در روز و هر بار 10 مرتبه انجام دهید.

4- حرکت کششی

هر دو کف دست را روی میز قرار داده و به آرامی روی مچ دست، به طرف جلو تکیه کنید.

به مدت 15 تا 30 ثانیه در این وضعیت بمانید.

این حرکت را سه بار تکرار کنید.

5- کشش دست

با دست سالم، مچ دست صدمه دیده را به جلو خم کرده و به مدت 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.

سپس همانند شکل، انگشتان دست صدمه دیده را با اندکی فشار به سمت عقب برده و به مدت 15 تا 30 ثانیه نگه دارید.

این حرکت را دو بار انجام دهید.

6- باز و بسته کردن انگشتان

با از بین رفتن گزگز می توان به آرامی به انجام حرکات قدرتی از نوع ایزومتریک پرداخت که شامل حرکات بعدی است :

انگشتان دست صدمه دیده را باز نموده و سپس به آرامی بر روی مفصل میانی انگشتان و تا ناحیه بالایی کف دست خم کنید.

دست را به مدت 5 ثانیه در این وضعیت نگه دارید.

این حرکت را سه بار در روز و هر بار 10 مرتبه انجام دهید.

7- خم کردن مچ به جلو

یک قوطی یا لیوان را با کف دست صدمه دیده گرفته و به طرف بالا نگه دارید.

همانند شکل مچ دست را در همان وضعیت خم کرده و برای مدت 5 ثانیه نگه دارید.

این حرکت را سه بار در روز و هر بار 10 مرتبه انجام دهید.

به تدریج وزن شیء را افزایش دهید.

8- خم کردن مچ به عقب

شیء مشابه ای را با کف دست صدمه دیده به طرف پایین نگه دارید.

مچ دست را همانند شکل به طرف بالا خم کرده و به مدت 5 ثانیه در این وضعیت نگه دارید.

این حرکت را سه بار در روز و هر بار 10 مرتبه انجام دهید.

9- تقویت دست

با دست صدمه دیده یک توپ پلاستیکی نرم را به مدت 5 ثانیه فشار دهید.

این حرکت را 10 بار در روز انجام دهید.

 در موارد شدیدتر که بیمار به درمان طبی جواب نمی‌دهد، یا اگر در نوار عصب و عضله علایم درگیری متوسط یا شدید عصب دیده شود نیاز به عمل جراحی است که این عمل نسبتا ساده، برای باز کردن تونل و آزادسازی عصب انجام می‌شود.

سندرم تونل کارپ در حاملگی:

این بیماری در خانمهای باردار بخصوص در سه ماهه سوم و خانمهایی که دچار تورم می شوند دیده می شود. معمولا به درمانهای طب فیزیکی و غیر جراحی پاسخ می دهد. در این موارد بخصوص از مچ بند استفاده می شود. سفت بستن مچ بند یا نامناسب بودن آن ممکن است علایم را بدتر کند.

عوارض ناشی از عدم درمان سندرم تونل کارپ

سندرم تونل مچ دستی که درمان نشده باشد گاهی منجر به آسیب دائمی عصب مدیان شده (برخی یا همه رشته‌های عصبی از بین میروند) و در نتیجه اختلال حسی یا حرکتی دائمی بوجود می آید .

منبع: اطلاع رسانی