کمردرد و درمان آن

کمردرد از مشکلات بسیار شایع مهره ای است. از هر 5 نفر در ایالات متحده، 4 نفر حداقل یکبار در طول عمر خود دچار کمردرد می شوند. کمردرد در اثر ترکیبی از استفاده بیش از حد، کشش عضلانی و وارد آمدن آسیب به عضلات، رباط ها (لیگامان ها) و دیسک های مهره ای روی می دهد. بسیاری از متخصصان معتقدند با گذشت زمان، کشش عضلانی می تواند منجر به عدم تعادل کلی ساختمان مهره ای شود و در نتیجه، تنش مداوم در عضلات، رباط ها، استخوان ها و دیسک ها به وجود می آید که موجب مستعد شدن بیشتر ناحیه کمر به آسیب های مکرر بعدی خواهد شد.

علل ایجاد کننده درد در ناحیه کمر یا ناحیه کمری خاجی به تدریج بر یکدیگر اضافه می شوند. به عنوان مثال، پس از کشش عضلات، فرد سعی می کند به نحوی راه برود یا حرکت کند که درد ایجاد نشود و یا از عضلات غیر دردناک استفاده نماید. در نتیجه، عضلات دیگر دچار کشیدگی و درد می شوند.

کمردرد ممکن است به شکل حاد، تحت حاد یا مزمن تظاهر کند.

به طور معمول، علایم کمردرد طی 2 تا 3 ماه پس از شروع بهبود قابل ملاحظه ای پیدا می کنند. در تعداد چشمگیری از افراد، کمردرد، عود کننده است و شدت و ضعف پیدا می کند و در عده کمی مزمن می شود.

کمردرد حاد ممکن است در اثر ضربه ای مانند تصادف رانندگی یا افتادن از بر روی زمین روی می دهد. این نوع کمردرد ناگهانی ایجاد می شود. در موارد حاد، بیشتر بافت های نرم، مانند عضلات، رباط ها و تاندون ها آسیب می بینند.

در آسیب دیدگی های شدید یا آسیب های ناشی از پوکی استخوان یا سایر علل استخوان های ضعیف شده مهره ها، شکستگی مهره در ناحیه کمر نیز ممکن است روی دهد. ممکن است بعضی از افراد دچار درد ناحیه دنبالچه باشند و در برخی دیگر، درد در مفصل خاجی لگنی در کف مهره کمری ایجاد می شود. کمردرد مزمن معمولاً شروعی بی سر و صداتر دارد و طی دوره دراز مدتی روی می دهد. علل فیزیکی عبارتند از : آرتروز ، آرتریت روماتویید، دژنراسیون (استحاله یا تغییر شکل) دیسک های بین مهره ای یا فتق دیسک، شکستگی مهره (مثلاً ناشی از پوکی استخوان) یا به ندرت تومورهای استخوانی (از جمله، تومورهای استخوانی) یا عفونت.

علل روانی یا عاطفی یا سایر عوامل غیر آناتومیک نیز می توانند منجر به کمردرد شوند. کمر درد علل متعددی دارد که در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می شود ولی شرح درباره تمامی این علل نیاز به بحث تخصصی دارد.